} f expr:class='"loading" + data:blog.mobileClass'>
#a466ff
Πρώτη Σελίδα
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ποίηση σε περίπτωση κακοκαιρίας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ποίηση σε περίπτωση κακοκαιρίας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

25.7.23

«Φόβος το νέο πάθος», Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ


«Φόβος το νέο πάθος»
Οι πληγές δεν ανθίζουν πια
σε ποιήματα και τραγούδια ·
κακοφορμίζουν μονάχα.
Η θάλασσα δεν είναι πόθος
που πλέει στ’ ανοιχτά
αλλά φόβος του βυθού.
Τι έγινε η χαρά της ζωής
που καταχτούσε την κάθε στιγμή
ακόμη κι όταν η μέρα ξημέρωνε δυσοίωνη;
Τώρα πόνος κανένας
δε μαστίζει το κορμί
αλλά το μέσα το αλυσοδένει
ένας νέος παντοδύναμος τύρρανος:
ο φόβος.

Δεν έχεις τι να χάσεις , Κική Δημουλά

 
 
 
 

ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ
 
 
Καλὰ τὰ βγάζει πέρα ἡ μοναξιὰ
φτωχικὰ ἀλλὰ τίμια.
Ἀλλοῦ κοιμᾶται αὐτὴ
κι ἀλλοῦ τὸ ἐγκρατὲς σκεπτικὸ ἐάν.
Μόνο καμιὰ φορὰ
σὲ πειραματισμοὺς τὴν παρασύρει
ἡ περιέργεια
- ὄφις προγενέστερος
καὶ πιὸ φανατικὸς
ἀπ᾿ τὸν νερόβραστον ἐκεῖνον τῆς μηλέας.
Δοκίμασε τῆς λέει, μὴ φοβᾶσαι
δὲν ἔχεις τί νὰ χάσεις
καὶ τὴν πείθει
νὰ κουλουριάζεται πνιχτὰ
νὰ τρίβεται σὰ γάτα ἀνεπαίσθητη
πάνω στὸν διαθέσιμο ἀέρα
ποῦ ἀφήνεις προσπερνώντας.
Ἀπόλαυση πολὺ μοναχικότερη
ἀπὸ τὴ στέρησή της.

18.7.23

Καλοκαιρινά φροντιστήρια, Γλυκερία Μπασδέκη

 Φωτογραφία: Bruce Mozert, 1938

Οι  έμπειροι σε καλοκαίρι σπανίως μεταδίδουν την πείρα τους.

Δεν παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα καλοκαιρικής,
δεν μαζεύουν κλειστά γκρουπάκια τριών-τεσσάρων ατόμων
για εντατικά.

Εχουν καεί από Ιούλιο και μη συμμόρφωση σε δείκτες προστασίας.

5.3.23

28/ 2/23, Θρήνοι, Σιμωνίδης ο Κείος



Λιγοστή των ανθρώπων η δύναμη

κι ανωφέλετες είναι οι φροντίδες τους·

μες στη λίγη ζωή λύπη πάνω στη λύπη.

Κι ο ανεξέφευγος θάνατος κρέμεται

πάνω σ᾽ όλους παρόμοια· τι επήρανε

κι οι καλοί κι οι κακοί μερίδιο ίσο από κείνον.

26.12.22

Ο χορός των φραγκοδίφραγκων, Γιώτα Μπιλίρη


Ντύθηκα σήμερα το γιορτινό καβούκι μου
Γλίστρησα προσεκτικά μεγάλο μέρος του ποδηλατόδρομου
Έσμιξα καθ’ οδόν και με άλλα λαμπερά
Στο μουσικό δωμάτιο μικροί τυμπανιστές
μάτια πευκοβελόνες
παραπαπάμ πάμ
απ’ της αυλής τα πεύκα
παραπαπάμ πάμ

25.12.22

Παιδική Απορία, Χλόη Κουτσούμπελη



Ευτυχισμένα Χριστούγεννα,
στους ευτυχισμένους,
όσους απέμειναν,
ανθρώπους,
αν υπάρχουν.
Πώς γίνεται και χώρεσαν
ζώα, θεοί, άνθρωποι, μάγοι
και αγγέλοι

11.12.22

Πέθανα για την Ομορφιά, Έμιλυ Ντίκινσον

Αθωότητα ευγενικών προθέσεων β΄, Rafal Olbinski

«Πέθανα για την Ομορφιά»

Πέθανα για την Ομορφιά  και πάνω
Που είχα βολευτεί μέσα στον Τάφο
Που πέθανε για την Αλήθεια
Κάποιος, έμπαινε
Σε διπλανό Δωμάτιο

Με ρώτησε ψιθυριστά «Τι έφταιξε»;
«Η Ομορφιά», του απάντησα
«Σ’ εμένα – η Αλήθεια

– Όμοια τα Δυο –
Είμαστε, Αδέρφια», είπε

30.11.22

Η πάλη των πράξεων, Χάρης Μελιτάς

Κολαζ από φυσικό πορτρέτο: Matthieu Bourel

Η πάλη των πράξεων

Πρόσθεση

Όσο γερνάω
απεχθάνομαι το συν.
Επισυνάπτει χρόνια
στην καμπούρα μου.

Αφαίρεση

Όλη τη νύχτα
ξεπληρώνω στίχους.
Μόνον ο τίτλος
παραμένει ανεξόφλητος.

29.10.22

Κλειδιά στο τραπέζι, Χρύσα Μαστοροδήμου

Κλειδιά στο τραπέζι

 

έτσι μεγαλώσαμε

μέρες βουτηγμένες προσμονές
σε κουταλάκια του γλυκού

βανίλια υποβρύχιο

ραδιοφώνου παράσιτα

 

αφιερώσεις σε όνειρα πειρατικά

ρητορείες, ψευτοπολιτική

δήθεν αριστεροί,

δήθεν σωσίες

δήθεν φιλοπάτριδες ή ορθολογιστές

8.10.22

Η μάνα μου φεγγάρι, Χρύσα Μαστοροδήμου

Η μάνα μου φεγγάρι

Η μάνα μου ρεκλάμα σε βιτρίνα
φεγγάρι που φωτίζει Τρίτες σκοτεινές
με το φεγγάρι θυμάται τη γιορτή του κάθε μήνα
και διαβάζει στους νεκρούς ευχές


Η μάνα μου τραγούδι μοιρολόι
στωικά υπομένει αναποδιές
της ζωής της γυρίζει το ρολόι
και αναδύει κουζίνας μυρωδιές


Η μάνα μου φύλλο για πίτα ανοίγει
μοιράζει συγχώρεση στους ουρανούς
την πίκρα του κόσμου στην αγάπη κρύβει
πλένει και απλώνει χρόνια και καιρούς

22.8.22

Δημόσια αναμονή, Χρύσα Μαστοροδήμου

Artist: Noell Oszvald

Περάσαμε το ένα τρίτο της ζωής μας
σε αίθουσες δημόσιας αναμονής
κοιτάζοντας τα παπούτσια του μπροστινού μας
κλωτσώντας το μέλλον μας
σε θυρίδες δίχως φως
Το άλλο τρίτο
σε λάθος ανθρώπους το ξοδέψαμε
σε συναισθήματα δίχως αξία
και σε φιλίες χωρίς αντίκρισμα κανένα

31.7.22

Ἀλληλεγγύη, Γιώργος Σεφέρης


Ἀλληλεγγύη

Εἶναι ἐκεῖ δὲν μπορῶ ν᾿ ἀλλάξω
μὲ δυὸ μεγάλα μάτια πίσω ἀπ᾿ τὸ κύμα
ἀπὸ τὸ μέρος ποὺ φυσᾶ ὁ ἀγέρας
ἀκολουθώντας τὶς φτεροῦγες τῶν πουλιῶν
εἶναι ἐκεῖ μὲ δυὸ μεγάλα μάτια
μήπως ἄλλαξε κανεὶς ποτέ του.

18.7.22

"Πρεσβεία προς Αχιλλέα", Ιωάννα Σπηλιοπούλου

Η καρδιά του Αχιλλέα, γλυπτό, Ιsmail Bulut


Πρεσβεία προς Αχιλλέα[1] Ιωάννα Σπηλιοπούλου*

 


«Μανίζει ο Έκτωρ μ’ έπαρσιν πολλήν στην δύναμίν του,

 και στον Κρονίδην θαρρετός…»

‒Α-πα-ρά-δε-κτος!

‒Ο Αχιλλέας που δε βοηθά τους Αχαιούς, ε;

‒Όχι.

‒Ο Οδυσσέας τότε; Νομίζεις ότι όσα λέει…

‒Όχι. Ο διερμηνέας του Ομήρου. Τον περσινό κύριο τον καταλαβαίναμε. Γιατί δε μετέφρασε και την Ιλιάδα;

‒Μανίζει, όνειδος, χολωμένος… πού τα βρίσκει;

‒Μα ο Ιάκωβος Πολυλάς έζησε, είπαμε, τον 19ο αιώνα. Ο Δημήτρης Μαρωνίτης μετέφρασε και την Ιλιάδα, εκτός από την Οδύσσεια. Απλώς το υπουργείο δεν...

‒Όνειδος!      

👇

30.5.22

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ – ΠΡΩΗΝ ΣΧΟΛΗ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ, Παναγιώτης Μπενέας


ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ – ΠΡΩΗΝ ΣΧΟΛΗ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ

 

Κάθεται.  

Μια πεταλούδα μόνο νέμεται

τη νυσταγμένη συντροφιά του, 

θαρρείς και έχει διαταχθεί

να μην τον πλησιάζει σε απόσταση εγγύτερη  

του έρωτος από το αντικείμενό του η ασκήμια. 

16.5.22

Το Τσίρκο, Θανάσης Κωσταβάρας

 Le Cirque (Το τσίρκο), Georges Seurat, 1891

Το τσίρκο
 
Δεν είπα τίποτα ακόμα.
Δεν είπα τίποτα κι ας κυλιέται πάντα ο πόνος μας
ανάμεσα σε σημαίες, μεγάφωνα και βεγγαλικά.
 
Μα ο πιο μεγάλος μας πόνος δε μιλιέται
δε γράφεται.
Δε γρικιέται απ’ τους άλλους.

21.4.22

'Υστατος Οβολός, Γιάννης Ρίτσος

Σταύρωση, Γιώργος Σικελιώτης


Δύσκολες ὧρες, δύσκολες στὸν Τόπο μας… Κι αὐτός, ὁ περήφανος,
γυμνός, ἀνυπεράσπιστος, ἀνήμπορος, ἀφέθηκε νὰ τὸν βοηθήσουν…
Ἔγγραψαν ὑποθῆκες πάνω του· πῆραν δικαιώματα· ἀξιώνουν·

7.4.22

Πράγματα Πρόσωπα, Γιώτα Μπιλίρη


Τα πράγματα δε μένουν πράγματα με τον καιρό πρόσωπα γίνονται
εγώ τα ονοματίζω…
ένα μικρό λέβητα πήλινο, στο χρώμα το θαλασσινό
"Χριστίνα" τόνε λέω
τριγύρω το στενό λαιμό στολίζει καραβόσκοινο
έχει τους κόμπους ναυτικούς και πάνω κοχυλάκια
όλα τους ωοκέλυφα…
χρόνια και χρόνια μάζευε ο ξορισμένος Ξενοφών προσμένοντας το νόστο
μια μπαλαρίνα εξαίσια στον τοίχο που χορεύει
Μίνα τη λέω
τη μια κύκνος λευκός και χαίρεται, την άλλη από τον πόνο μαύρος
στη γέφυρα μονάχη της του Μπρούκλιν πώς στενάζει!
τα προδομένα τα φιλιά στην άβυσσο τη σπρώχνουν…

4.4.22

Μάθημα Αρχαίων, Άννα Πετράκη


ΜΑΘΗΜΑ ΑΡΧΑΙΩΝ
 
''Μόρος'' από το ''μείρομαι''-μοιράζω.
Δίνονται οι αναγκαίες εξηγήσεις
και ύστερα το ερώτημα:
''Τι να 'ναι άραγε τούτο το κοινό;
Τι μοιραζόμαστε κι είναι σε όλους ίδιο;
Άρχισαν δειλά τα χέρια να σηκώνονται
Κάποια μελαγχολικά
συνεσταλμένα μίλησαν για τη θλίψη.
Τα περισσότερα ζυγιάστηκαν περήφανοι αετοί
σάλπισμα δώσανε για μακρινά ταξίδια
για την αγάπη, τ' όνειρο και τη χαρά.
Και το πίσω θρανίο μ' ένα κάθισμα μοναχικό:
''Κοινός μόρος, κυρία;
Μα το σχολείο
που οι πιο πολλοί δεν το χωνεύουμε καθόλου
και όμως όλοι πρέπει να περάσουμε από αυτό!''