Ντύθηκα σήμερα το γιορτινό καβούκι μου
Γλίστρησα προσεκτικά μεγάλο μέρος του ποδηλατόδρομου
Έσμιξα καθ’ οδόν και με άλλα λαμπερά
Στο μουσικό δωμάτιο μικροί τυμπανιστές
μάτια πευκοβελόνες
παραπαπάμ πάμ
απ’ της αυλής τα πεύκα
ξεκοιλιάζουν το μεταξωτό μας σώμα
παραπαπάμ πάμ
και ω! τι θεία μουσική
απ΄ τα καβούκια μας βγαίνουν κιθάρες και βιολιά
και ω! τι θεϊκό τραγούδι
το «ωσαννά» όμορφα που κατρακυλά το βράδυ στις στολισμένες μέρες του Δεκέμβρη
ντέφια χρωματιστά σαξόφωνα χριστού μηνύματος φυσάνε
γενέθλιες αναπαραστάσεις
Ωστόσο τα μεσάνυχτα μες στο σαλόνι του ποιήματος
για φωτογράφιση είναι στημένη ήδη γέννηση αχυρένια
Η μάνα της μια γύφτισσα του δρόμου περίγραμμα καμπούρα
τους φύκους τις κορδέλες και τα φραγκοδίφραγκα που αντιπαθώ χορεύει
Καβούκι άνθρωπος ναός δεν είναι· άστεγος αντικατοπτρισμός τού δε βαριέσαι
ένα φράγκο η βιολέτα τσιγκολελέτα
τσιγγο-λελέτα...
~ ~
