σε αίθουσες δημόσιας αναμονής
κοιτάζοντας τα παπούτσια του μπροστινού μας
κλωτσώντας το μέλλον μας
σε θυρίδες δίχως φως
Το άλλο τρίτο
σε λάθος ανθρώπους το ξοδέψαμε
σε συναισθήματα δίχως αξία
Σε λάθος κόσμο επενδύσαμε
στη χώρα που κατάπιε
τα όνειρά μας
πιστεύοντας κίβδηλους υποκριτές
Για αυτό δε θέλω να αναρωτιέμαι
πόσος κλασματικός χρόνος μού απέμεινε.
Τόσος λίγος χρόνος
για τόσα πολλά λάθη.