Η Χρυσοπέλεια στο μονοπάτι

        Είναι γνωστό ότι οι Θεοί και οι Θεές, αν τους χτύπαγε ο έρωτας κατακούτελα για κανένα κοινό θνητό μανάρι (γιατί και μεταξύ τους και αριθμητικά να το πάρεις 12 νοματαίοι ήσαν,  πόσες συνευρέσεις να δοκιμάσουν; - ας μας πει ένας Μαθηματικός!), δοκίμαζαν να τον σαγηνεύσουν με ταξίματα. Αν όμως το θνητό μανάρι δεν έπαιρνε από λόγια, τότε οι Θεοί  έπαιρναν τη  μορφή δένδρων, για να το πλησιάσουν και να παρακολουθούν -έστω-  τι λέει και τι κάνει και, αν ξάπλωνε στις ρίζες του, να πάρουν το αντικείμενο του πόθου τους μια αγκαλιά στα κρυφά και ό,τι ήθελε προκύψει…

Δημόσια αναμονή, Χρύσα Μαστοροδήμου

Artist: Noell Oszvald

Περάσαμε το ένα τρίτο της ζωής μας

σε αίθουσες δημόσιας αναμονής

κοιτάζοντας τα παπούτσια του μπροστινού μας

κλωτσώντας το μέλλον μας

σε θυρίδες δίχως φως

Το άλλο τρίτο

σε λάθος ανθρώπους το ξοδέψαμε

σε συναισθήματα δίχως αξία

και σε φιλίες χωρίς αντίκρισμα κανένα

Μαθήματα γλώσσας, Βασιλεία Οικονόμου

 Φωτογραφία:Tony Luciani

Μαθήματα γλώσσας

Να μιλάς όμορφα
έλεγε η μάνα μου
Μου μάθαινε να λέω
Ατέρμονος
Ευπροσήγορος
Προσηνής

«Και πάλι στο σχολείο» , Ζωρζ Σαρή

Artist: Ryan Pickart

Διαβάστε το απόσπασμα εδώ
 

Α. Ανάλυση κειμένου

Γραμματειακό είδος και ένταξη του έργου στην εποχή του

Ø    Το "Ε.Π." είναι στη βάση του αυτοβιογραφικό βιβλίο. Περιγράφει τα τρία πρώτα χρόνια φοίτησης της Ζωρζ Σαριβαξεβάνη, της συγγραφέως, σε ένα ιδιωτικό γυμνάσιο, τη «Σχολή θηλέων», τις εφηβικές ανησυχίες και τη γνωριμία της με την από τότε επιστήθια φίλη της Άλκη Ζέη. Η ιστορία τοποθετείται λίγο πριν από το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, επί δικτατορίας Μεταξά. Η τάξη της 13χρονης Ζωρζ αποτελείται από δεκαεννέα μαθήτριες. Ανάμεσά τους η Αθηνά, η Άννα και η Άλκη (Ζέη). Διευθύντρια της σχολής είναι η συντηρητική και αυταρχική Ερασμία Δελαπόρτα και φιλόλογός τους και αγαπημένη τους καθηγήτρια, η Αλεξάνδρα Κλάρα.

Ἀλληλεγγύη, Γιώργος Σεφέρης

Ἀλληλεγγύη

Εἶναι ἐκεῖ δὲν μπορῶ ν᾿ ἀλλάξω
μὲ δυὸ μεγάλα μάτια πίσω ἀπ᾿ τὸ κύμα
ἀπὸ τὸ μέρος ποὺ φυσᾶ ὁ ἀγέρας
ἀκολουθώντας τὶς φτεροῦγες τῶν πουλιῶν
εἶναι ἐκεῖ μὲ δυὸ μεγάλα μάτια
μήπως ἄλλαξε κανεὶς ποτέ του.

Μικρή συμβουλή για την Ορθογραφία, Νο 25

Κολάζ του Gabriel Nardelli πάνω σε πίνακα του Guido Reni

 Κείμενο: Β. Δ. (ΜΩΒ ΚΙΜΩΛΙΑ) 

Ωστόσο, δείτε και εδώ

"Πρεσβεία προς Αχιλλέα", Ιωάννα Σπηλιοπούλου

Η καρδιά του Αχιλλέα, γλυπτό, Ιsmail Bulut

Πρεσβεία προς Αχιλλέα[1] Ιωάννα Σπηλιοπούλου*

 

«Μανίζει ο Έκτωρ μ’ έπαρσιν πολλήν στην δύναμίν του,

 και στον Κρονίδην θαρρετός…»

‒Α-πα-ρά-δε-κτος!

‒Ο Αχιλλέας που δε βοηθά τους Αχαιούς, ε;

‒Όχι.

‒Ο Οδυσσέας τότε; Νομίζεις ότι όσα λέει…

‒Όχι. Ο διερμηνέας του Ομήρου. Τον περσινό κύριο τον καταλαβαίναμε. Γιατί δε μετέφρασε και την Ιλιάδα;

‒Μανίζει, όνειδος, χολωμένος… πού τα βρίσκει;

‒Μα ο Ιάκωβος Πολυλάς έζησε, είπαμε, τον 19^ο αιώνα. Ο Δημήτρης Μαρωνίτης μετέφρασε και την Ιλιάδα, εκτός από την Οδύσσεια. Απλώς το υπουργείο δεν...

‒Όνειδος!      

👇

Νυχτερινό, Ναπολέων Λαπαθιώτης

A. Εισαγωγικές επισημάνσεις και ένταξη του έργου στην εποχή του

Στην ώριμη ποιητική του περίοδο ο Ν. Λαπαθιώτης προσχώρησε  στο ποιητικό κίνημα  του νεοσυμβολισμού (Ο όρος νεοσυμβολισμός δηλώνει τη διάθεση των Ελλήνων συμβολιστών μετά τα 1910 να δώσουν στα ποιήματά τους  κοινωνικές προεκτάσεις ) και συμπορεύτηκε αισθητικά με τον Μ. Παπανικολάου, τον Κ.Καρυωτάκη και τον Τέλλο Άγρα. Ο Συμβολισμός γεννήθηκε  στη Γαλλία, κάλυψε την περίοδο από τα 1885 μέχρι τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο. Εισηγητής του ήταν ο Μπωντλαίρ με το έργο «Τα άνθη του κακού» και ακολούθησαν ως κύριοι εκπρόσωποι ο Ρεμπώ, ο Βερλαίν, ο Μαλλαρμέ. Ο συμβολισμός γεννήθηκε ως αντίδραση στην ψυχρότητα του παρνασσισμού, στην απρόσωπη και αντικειμενική έκφραση, εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη και επηρέασε κυρίως την ποίηση. Έλληνες εκφραστές αυτής της τεχνοτροπίας είναι ο Ι. Γρυπάρης, ο Α. Μελαχρινός, ο Κ.Χατζόπουλος, ο Ν. Λαπαθιώτης, σε μερικά του έργα ο Κ. Παλαμάς, ο Λ. Μαβίλης, ο Κ. Καρυωτάκης και. ο Κ. Π. Καβάφης. 

Καλή επιτυχία!

 

 

👇

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ – ΠΡΩΗΝ ΣΧΟΛΗ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ, Παναγιώτης Μπενέας

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ – ΠΡΩΗΝ ΣΧΟΛΗ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ

 

Κάθεται.  

Μια πεταλούδα μόνο νέμεται

τη νυσταγμένη συντροφιά του, 

θαρρείς και έχει διαταχθεί

να μην τον πλησιάζει σε απόσταση εγγύτερη  

του έρωτος από το αντικείμενό του η ασκήμια.