} f expr:class='"loading" + data:blog.mobileClass'>
#a466ff
Πρώτη Σελίδα
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ο λόγος στα παιδιά χωρίς λογοκρισία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ο λόγος στα παιδιά χωρίς λογοκρισία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

4.2.21

«Ζητείται ελπίς»: Η απάντηση στην αγγελία του ήρωα από την Αναστασία Τ.

 

Πίνακας: Brenda Beerhorst

Αγαπητέ απελπισμένε,

«Ζητείται Ελπίς»;

Βρήκα μια παλιά εφημερίδα σήμερα. Αυτή η αγγελία σίγουρα μου τράβηξε την προσοχή. Σε τι κατάσταση πρέπει να βρισκόσουν, για να δημοσιεύσεις τα λόγια αυτά; Ίσως βλέποντας την αγγελία σου, άλλοι άνθρωποι να προβληματίζονταν και να συνέπασχαν. Αυτός ήταν ο σκοπός σου; Τότε, γύρισα την εφημερίδα στην πρώτη σελίδα και είδα την ημερομηνία έκδοσής της. 1954, λοιπόν... Η όλη κατάσταση έγινε λίγο πιο ξεκάθαρη.

8.12.20

«Πίστομα», Κωνσταντίνος Θεοτόκης: Ένα διαφορετικό τέλος της ιστορίας από τη Δήμητρα Δ.


Όταν ύστερα από την αναρχία πού'χεν ανταριάσει τον τόπο δίνοντας εις όλα τα κακά στοιχεία το ελεύτερο να πράξουν κάθε λογής ανομία, η τάξη είχε πάλε στερεωθεί, κ' είχε δοθεί αμνηστία στους κακούργους, τότες επίστρεφαν τούτοι απ' τα βουνά κι από τα ξένα στα σπίτια τους, κι ανάμεσα στους άλλους που ξαναρχόνταν, εγύριζε στο χωριό του κι ο Mαγουλαδίτης Aντώνης Kουκουλιώτης.
      Eίτουν τότες ώς σαράντα χρονών, κοντός, μαυριδερνός, μ' όμορφα πυκνά σγουρά γένια και με σγουρότατα μαύρα μαλλιά. Tο πρόσωπό του είχε χάρη και το βλέμμα του είτουν χαϊδευτικό και ήμερο αγκαλά κι αντίφεγγε με πράσινες αναλαμπές· το στόμα του όμως είτουν μικρότατο και κοντό δίχως χείλια.

16.11.20

«Στο Σωφρονιστικό Κατάστημα του Ντούλινγκ, μια μέρα σαν κι αυτή», Βασιλεία Μ.


Η νύχτα έχει πέσει στη μικρή πόλη του Ντούλινγκ  και στο Σωφρονιστικό κατάστημα γυναικών η Διευθύντρια, Τζάνις Κόουτς, συμμαζεύει το γραφείο της πριν φύγει για το σπίτι της. Ξαφνικά, η πόρτα του γραφείου χτυπά και πριν προλάβει καν να απαντήσει, η πόρτα ανοίγει και εισέρχεται στο δωμάτιο ο Υποδιευθυντής και πρώην Αστυνομικός Λόρενς Χικς. Ιδρωμένος και λαχανιασμένος ανακοινώνει στην Τζάνις πως η Σερίφης του Ντούλινγκ, Λάιλα  Νόρκος, έστειλε μια νέα κρατούμενη, για να διανυκτερεύσει εκεί μέχρι το πρωί να γίνει η τελική της ανάκριση. Η Τζάνις εκνευρισμένη που δεν θα πάει πάλι σπίτι της νωρίς, κάθετΑΙ με δύναμη στην καρέκλα της, κάνοντάς την να βγάλει ένα ενοχλητικό τρίξιμο.

-        Φέρε την πάνω να τελειώνουμε! Είπε αγανακτισμένη.

7.5.20

Γράμμα σε ένα φίλο την εποχή του κορονοϊού, Αναστασία Τσ.

       
                                                                             Πετρούπολη, 1 Μαΐου 2020


Αγαπητέ Γιώργο,
 Πώς τα περνάς; Βαρετά, υποθέτω,  για να με ρωτάς τι να κάνεις με όλο αυτόν το χρόνο. Μην ανησυχείς˙ γι’ αυτό είμαι εδώ. Εσύ, όπως και πολλοί άλλοι, δεν έχετε παρατηρήσει τη θετική πλευρά σε όλο αυτό. Γι’ αυτό, λοιπόν, σου προτείνω λίγους τρόπους να αξιοποιήσεις το χρόνο σου, ώστε να βγεις από την καραντίνα ακόμα καλύτερος!

22.4.20

Η Άννα του Κλήδονα του Διαμαντή Αξιώτη, ( μεταστροφή της ιστορίας ) από την Β.Μ.




Η Άννα του Κλήδονα, Διαμαντή Αξιώτη, πρωτότυπο κείμενο
 ούνιος μήνας, του Αϊ-Γιαννιού του Ριζικάρη* και φούντωναν οι νυχτερινές φωτιές, με τραγούδια και χάχανα, μέσα στο μεθυστικό λαχάνιασμα και στη μυρουδιά του καμένου ξύλου ελευθερώνονταν τα όνειρα κι ανέβαιναν ψηλά, πάνω απ' τις στέγες των σπιτιών, εκεί που καρτερούσαν το ταξίδι κι η φυγή των κρυφών πόθων και των φυλακισμένων επιθυμιών, να δροσιστούν στο αεράκι της μαγεμένης νύχτας, της μοίρας και του θαύματος

1.4.20

«Κοίτα Έξω Κοίτα Μέσα» από την Ιρίνα Τζ.



«Κοίτα Έξω Κοίτα Μέσα»

Η απομόνωση αλλάζει τη μορφή των πραγμάτων.
Τα αντικείμενα και οι έννοιες πλατιάζουν και τεντώνονται.
Τα χρώματα σού γεμίζουν το μάτι και παλεύεις να μην τα συνηθίσεις.

22.2.20

Η Άννα του Κλήδονα (αλλαγή τέλους) της ιστορίας του Διαμαντή Αξιώτη από την Ολγα Τ.


Η Άννα του Κλήδονα, Διαμαντή Αξιώτη, πρωτότυπο κείμενο
 "Ιούνιος μήνας, του Αϊ-Γιαννιού του Ριζικάρη* και φούντωναν οι νυχτερινές φωτιές, με τραγούδια και χάχανα, μέσα στο μεθυστικό λαχάνιασμα και στη μυρουδιά του καμένου ξύλου ελευθερώνονταν τα όνειρα κι ανέβαιναν ψηλά, πάνω απ' τις στέγες των σπιτιών, εκεί που καρτερούσαν το ταξίδι κι η φυγή των κρυφών πόθων και των φυλακισμένων επιθυμιών, να δροσιστούν στο αεράκι της μαγεμένης νύχτας, της μοίρας και του θαύματος

21.2.20

Η Άννα του Κλήδονα (αλλαγή τέλους) της ιστορίας του Διαμαντή Αξιώτη από την Αναστασία Τσ.

Η Άννα του Κλήδονα, Διαμαντή Αξιώτη, πρωτότυπο κείμενο
 "Ιούνιος μήνας, του Αϊ-Γιαννιού του Ριζικάρη* και φούντωναν οι νυχτερινές φωτιές, με τραγούδια και χάχανα, μέσα στο μεθυστικό λαχάνιασμα και στη μυρουδιά του καμένου ξύλου ελευθερώνονταν τα όνειρα κι ανέβαιναν ψηλά, πάνω απ' τις στέγες των σπιτιών, εκεί που καρτερούσαν το ταξίδι κι η φυγή των κρυφών πόθων και των φυλακισμένων επιθυμιών, να δροσιστούν στο αεράκι της μαγεμένης νύχτας, της μοίρας και του θαύματος

18.2.20

Το ιδανικό σχολείο, Μαρία Μ.

Το ιδανικό σχολείο… Πόσα πράγματα μπορεί κανείς να φανταστεί.  Το ιδανικό σχολείο για μένα πρέπει να είναι ευρύχωρο. Οι διάδρομοι και οι αίθουσες πρέπει να είναι έτσι διαμορφωμένοι, ώστε τα παιδιά και οι καθηγητές να μην στριμώχνονται μέσα σε αυτούς . Επίσης η κάθε τάξη καλό θα ήταν να είναι ειδικά εξοπλισμένη για το κάθε μάθημα. Απαραίτητη για εμένα προϋπόθεση είναι το διαδραστικό μάθημα . Με αυτόν τον τρόπο το μάθημα θα είναι πιο ενδιαφέρον. Τέλος, και το προαύλιο του σχολείου θα πρέπει να είναι μεγάλο, για να γίνεται με περισσότερη ασφάλεια το μάθημα της γυμναστικής .

14.2.20

Ένα σχολείο που θα ζήλευαν όλοι, 'Ελενα Ειρήνη Κ.

         
   
      Το σχολείο είναι το δεύτερο σπίτι όλων των μαθητών κατά την παιδική και την εφηβική τους ηλικία. Περνούν την μισή τους μέρα σε αυτό και τα ωράρια και οι τρόποι διδασκαλίας δεν είναι οι καταλληλότεροι για ένα παιδί. Αν  κάθε παιδί αφεθεί ελεύθερο να περιγράψει το σχολείο που ονειρεύεται θα μιλήσει για κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που έχουμε συνηθίσει. 

13.2.20

Το ονειρεμένο μου σχολείο, Δημήτρης Κ.

       
        

        Όλα  τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο και για κάποια παιδιά φαίνεται ευχάριστο, αλλά δυστυχώς για τα περισσότερα το σχολείο φαίνεται σαν τις φυλακές Αλκατράζ ένα πράμα, που δεν μπορεί κανείς να δραπετεύσει. Γι’ αυτό και εγώ θα ήθελα να περιγράψω ένα σχολείο εξωπραγματικής φαντασίας που ο καθένας από εμάς θα ήθελε να ανήκει,  που δεν παρομοιάζεται σίγουρα με μπουντρούμι αλλά σίγουρα με παλάτι. Εκεί ο καθένας θα μπορεί να ξεφύγει και να διασκεδάσει κάθε δευτερόλεπτο που διανύει.                   

6.2.20

Γράφοντας στα θρανία... Γεωργιάνα Φ.

Έχετε παρατηρήσει πως, όταν κάποιος θέλει να γράψει κάτι στο θρανίο του, στη συνέχεια μπλέκει άσχημα; Όταν, λοιπόν, θέλεις να γράψεις κάποια # (= χάσταγκς) ή κάποια συνθήματα ομάδων ή ακόμα και ονόματα διασήμων στο θρανίο, στην αρχή βλέπεις τον καθηγητή (ή την καθηγήτρια) να σε κοιτάει περίεργα και να είναι έτοιμος-η να σου ορμήξει. Στη συνέχεια, εάν είναι η μέρα του/της, θα κάνει μια γενική αναφορά στο θέμα όπως : 

24.1.20

«Όμως ο μπαμπάς δεν ερχόταν», η συνέχεια της ιστορίας, Αναστασία Τσ.

OMΩΣ O MΠAMΠAΣ ΔEN EPXOTAN

       Οι μέρες περνούσαν και ο σιδηρόδρομος παρέμενε στη θέση του. Ο Πέτρος κάθε μέρα ήταν ο πρώτος που πήγαινε να ελέγξει αν ήταν ακόμα εκεί. Αλλά όσο γρήγορα περνούσαν οι μέρες, τόσο γρήγορα σβήνανε και τα χαμόγελων των παιδιών.
     Απελπισμένος αλλά γεμάτος ελπίδα, ο Πέτρος σκέφτηκε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Μαζεύοντας όλες τις γνώσεις του, αποφάσισε να γράψει ένα γράμμα ο ίδιος στον πατέρα του -με πολλά ορθογραφικά, φυσικά. Και ξεκίνησε… «Αγαπιτέ μου πατέρα, πόσο μου έλυψες… Οι μέρες περνούν γρήγορα και ανηπομονώ να σε δω. Πότε θα έρθεις; Ξέρεις, σκεφτόμουν ότι ένας σιδερόδρομος σε μια βιτρίνα που είδα θα ήταν ένα πολύ ωρέο δώρο για τα Χριστούγενα. Να είσουν εδώ να έβλεπες τις ράγες και τα φοτάκια του! Ίσως αν τον αγόραζες, θα μπορούσες να ταξιδέψεις με αυτόν και να έρθεις εδώ γρίγορα! Έτσι δεν είναι;  Με αγάπη, Πέτρος.»