Το σχολείο
είναι το δεύτερο σπίτι όλων των μαθητών κατά την παιδική και την εφηβική τους
ηλικία. Περνούν την μισή τους μέρα σε αυτό και τα ωράρια και οι τρόποι
διδασκαλίας δεν είναι οι καταλληλότεροι για ένα παιδί. Αν κάθε
παιδί αφεθεί ελεύθερο να περιγράψει το σχολείο που ονειρεύεται θα μιλήσει για
κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που έχουμε συνηθίσει.
Ας δοκιμάσω να σας περιγράψω, λοιπόν, το
σχολείο των ονείρων μου. Αρχικά, αυτό το σχολείο θα ήταν χτισμένο σε ένα νησί
των Μαλβίδων, όπου μπροστά θα ήταν η θάλασσα με την χρυσή, πλούσια άμμο και τα
καταγάλανα, κρυστάλλινα νερά της και πίσω θα ήταν οι φοίνικες και η πλούσια
χλωρίδα της. Το κτήριο θα ήταν τεράστιο και αισθητικά ελκυστικό. Εκτός από την αίθουσα
κάθε τμήματος θα υπήρχε Πλανητάριο, Θέατρο για εκδηλώσεις και παρουσιάσεις παραστάσεων,
αίθουσα για πρωινό όπου οι μαθητές θα απολάμβαναν τα φαγητά της επιλογής τους.
Το ίδιο θα γινόταν και το μεσημέρι. Επίσης, θα υπήρχαν και οι κατάλληλες
εγκαταστάσεις για όλα τα αθλήματα. Εσωτερικά οι τάξεις θα είχαν ψηφιακά θρανία
και πίνακες, δηλαδή θρανία σαν μια οθόνη υπολογιστή και θα μπορούσαν
να κάνουν όλες τους εργασίες εκεί.
Όσο αφορά τα μαθήματα θα υπήρχαν πολλές αλλαγές. Τα μόνα μαθήματα που θα
παρέμεναν τα ίδια θα ήταν η Γλώσσα, τα Μαθηματικά και η Φυσική, τα οποία
συνιστούν απαραίτητες γνώσεις για το μέλλον ενός παιδιού. Θα υπήρχαν όμως και
μαθήματα μόδας και μαθήματα φωτογραφίας. Τα παιδιά θα μάθαιναν κολύμπι στις
γαλάζιες θάλασσες και θα είχαν τη δυνατότητα να κάνουν καταδύσεις και να
εξερευνήσουν το βυθό της θάλασσας με τα πολύχρωμα κοράλλια και κοχύλια. Θα
μπορούσαν όμως να ασχοληθούν με ποικίλες θαλάσσιες δραστηριότητες όπως το
θαλάσσιο σκι. Παράλληλα, θα μπορούσαν να γνωρίσουν το δάσος και τα είδη των
φυτών και των φρούτων. Όσο για τα αθλήματα θα υπήρχαν εγκαταστάσεις για
πετοσφαίριση, καλαθοσφαίριση, ποδόσφαιρο, αντισφαίριση, ενόργανη γυμναστική,
ιππασία και πολεμικές τέχνες.
Οι
σχέσεις των μαθητών με τους δασκάλους θα ήταν καταπληκτικές. Τα παιδιά θα
περνούσαν πολλές ώρες μαζί τους σε όλες αυτές τις δραστηριότητες και θα τους
ένιωθαν σαν γονείς τους. Επίσης, τα τμήματα θα αποτελούνταν από λίγους μαθητές
και θα υπήρχε οικειότητα ανάμεσά τους. Επειδή σε κάθε μάθημα θα υπήρχε ο
κατάλληλος εξοπλισμός, η διδασκαλία θα γινόταν πιο ενδιαφέρουσα και για τους
μαθητές και για τους καθηγητές.
Πιστεύω πως κάθε παιδί στην ηλικία μου θα ήθελε να πηγαίνει σ’ ένα τέτοιο
σχολείο. Δεν έχω δίκιο;
Ελένη- Ειρήνη Κ
Μαθήτρια Β΄
γυμνασίου
Πετρούπολη
