Απλά μαθήματα Κοινωνιολογίας

Εμπνευσμένες δημιουργίες από το Γ2

Αφίσα για την παράσταση, από την Αντωνία Κ.

«Η χαρά», Νίκος Καρούζος

Να έχεις το κύμα να χάνεσαι στο στήθος

έρημος ως τα σπλάχνα

δεν τραγουδάς

δεν ανοίγεσαι μες στη λησμονιά κι ολοένα θυμάσαι

Η Μάχη της Άγκυρας 1402 Οθωμανικός-Τιμουριδικός Πόλεμος

Μητέρα μου, Μαρία Πολυδούρη

 

Μητέρα μου, πόσο φρικτὰ βαραίνει
 ἡ μοίρα σου στὸ νεανικό μου στῆθος.
Ὅλοι μου οἱ πόνοι καταφεύγουν πλῆθος
 γύρω στὴ θύμησή σου ποὺ πικραίνει.

Ἐμένα, ποὺ σὲ δέχτηκα εὐλογία
κ᾿ ἔγινα τὸ θαυμάσιο ὁμοίωμά σου,
ἂς μὲ δεχτῆ σὰ νἆμαι ἁμάρτημά σου
ἡ μνήμη σου, μαρτυρικὴ κι᾿ ἁγία.

"Ο Μονόλογος της Ελένης" από τη Βασιλική Κ.

Τα παιδιά στη θέση του Ευριπίδη: οι μαθητές αναλαμβάνουν το ρόλο του ποιητή και η  μαθήτρια Βασιλική Κ.  συμπληρώνει την 1η σκηνή του Β΄ Επεισοδίου  γράφοντας το μονόλογο της Ελένης.

Β΄ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ, στ. 576-658, 1η ΣKHNH (στ. 588-658)

(...)

ΕΛE.	Μ’ αφήνεις, για να φύγεις μ’ έναν ίσκιο;
MEN.	Να χαίρεσαι που μοιάζεις στην Ελένη.
ΕΛE.	Άα! μόλις βρήκα τον άντρα μου, τον χάνω.
MEN.	Της Τροίας τους μόχθους, όχι εσέ, πιστεύω.	655
ΕΛE.	Αχ! πιότερο από με δυστυχισμένη δε βρίσκεται· μ’ αφήνουν οι δικοί μου κι ούτε στους Έλληνες θα πάω και στην Ελλάδα.       Ελένη

Ω! Πανίσχυροι θεοί! Γιατί

σε μένα τέτοια συμφορά;

Τον άντρα μου να συναντώ και να τον χάνω;

Άλντους Χάξλεϋ Vs Τζωρτζ Όργουελ, Θαυμαστός καινούργιος κόσμος Vs 1984

 

🔻

Συντακτικό αρχαίας ελληνικής σε κωμικογραφήματα

Συντακτικό αρχαίας ελληνικής σε κωμικογραφήματα: κάνε κλικ εδώ

Το έργο τέχνης, Α. Π. Τσέχωφ

Μισάνοιξε η πόρτα του γραφείου του γιατρού Κοσέλκωφ κι ο Σάσα Σμυρνώφ, μοναχογιός της μαμάς του, παρουσιάστηκε, σφίγγοντας κάτω απ' τη μασχάλη του ένα πακέτο τυλιγμένο μ' εφημερίδα.

- Λοιπόν, αγαπητό μου παιδί, αναφώνησε με θέρμη ο γιατρός. Πώς αισθάνεσθε σήμερα; Τι καλά νέα μας φέρνετε;

Ο Σάσα άρχισε ν' ανοιγοκλείνει τα μάτια, ακούμπησε το χέρι του στην καρδιά και τραύλισε νευρικά:

- Η μαμά μου σας στέλνει χαιρετισμούς και παρακαλεί να σας ευχαριστήσω… Είμαι μοναχογιός της μαμάς μου και μου σώσατε τη ζωή… και οι δυο μας δεν ξέρουμε πώς να σας ευχαριστήσουμε.

- Ελάτε, ελάτε τώρα, νεαρέ μου φίλε. Ας μη μιλάμε γι' αυτό, τον έκοψε ο γιατρός, κυριολεκτικά λιώνοντας από ευχαρίστηση. Έκαμα μόνο ό,τι καθένας στη θέση μου θα 'χε κάνει.

- Είμαι ο μοναχογιός της μαμάς μου… Είμαστε φτωχοί και το αντιλαμβάνεσθε, δεν είμαστε σε θέση να σας πληρώσουμε για τους κόπους σας… και μας στενοχωρεί τόσο πολύ, γιατρέ, μολοντούτο κι οι δυο μας, η μαμά μου κι εγώ, που μ' έχει μοναχογιό, σας παρακαλούμε να δεχθείτε ένα δείγμα της ευγνωμοσύνης μας, ετούτο το πραγματάκι που… είναι αντικείμενο σπάνιας αξίας, ένα υπέροχο αριστούργημα, μια μπρούτζινη αντίκα.

Το άναμμα του καντηλιού, Απόστολος Γεραλής

1923