Μια φορά και έναν καιρό, ένας βασιλιάς σκέφτηκε ότι, αν ήξερε
πάντοτε την κατάλληλη στιγµή για ν’αρχίζει κάτι, αν ήξερε ποιοι είναι οι
κατάλληλοι άνθρωποι για ν’ ακούει και ποιοι είναι εκείνοι που θα πρεπε ν’
αποφεύγει και πάνω από όλα αν ήξερε πάντοτε ποιο είναι το σηµαντικότερο πράγµα
να κάνει, δε θα αποτύχαινε σε ό,τι επιχειρούσε.
Και όταν του
ήρθε αυτή η σκέψη, φρόντισε να διακηρυχθεί σε ολόκληρο το βασίλειό του ότι θα
έδινε σπουδαία αµοιβή σ’εκείνον που θα του µάθαινε ποια είναι η κατάλληλη
στιγµή για κάθε ενέργεια, ποιοι είναι οι πιο αναγκάιοι άνθρωποι και πως θα
µπορούσε να ξέρει ποιο είναι το πιο σπουδαίο πράγµα να κάνει.
