Ο υποκριτής είναι νόμισμα κίβδηλο, που γυρεύει να περάσει
δια γνήσιο. Προσποιείται αγιωσύνην, και είναι ανόσιος,
φιλίαν, και είναι αδιάφορος, αυταπάρνησην, και είναι εγωιστής, πατριωτισμό
και είναι πλάνος . Όλα τα είδη της αρετής τα προσποιείται ο υποκριτής,
επειδή ο υποκριτής είναι ηθοποιός, φύσει ηθοποιός εις την
σκηνήν του κόσμου.
-Εγώ, να χύσω το αίμα μου για την πατρίδα!
Και φεύγει δια νυχτός, αν του πέση, η μην
του πέση να γίνη στρατιώτης.
-Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου!
Και τραπεζορραγεί επιβούλως και ασυνειδήτως
-Θυσιάζομαι για το φίλο μου!
Και στην περίσταση προφασίζεται και τραβιέται.
-Δουλεύω για τα παιδιά μου!
Και τα παιδιά του τ΄αφίνει αμόρφωτα και
ανίκανα.
Αυστηρώνει το πρόσωπό του αν ακούση λέξη την οποία
να μη θεωρή τάχα ακριβώς ευπρεπή , και είναι ασελγής και άσωτος.
Κατακρένει τη διαφθορά της κοινωνίας, και είναι
ουσιωδώς , διεφθαρμένος .
Αν ο υποκριτής τύχη νάναι και κουφός , βάνει τον
κόσμο άνω κάτω , και προσπαθεί δια παντοίων μέσων ναν του ανοιχθή
είσοδος σε τιμές και θέσεις. Ενταυτώ καμώνεται ότι υποχωρεί
εις τες παρακλήσες των φίλων , αλλ΄ ότι είναι θυσία τούτη δια τούτον .
-Εχτέθηκα εις τον εκλογικόν αγώνα
…Εδέχθηκα τη θέση που μου επροσφέρθη …δια να ευχαριστήσω τους συμπολίτας μου
…οι φίλοι μου με εβιάσανε …
Και είναι από καιρό που μέρα
νύχτα ο νους του και η προσπάθειές του εδουλεύανε δια ναν το κατορθώση!
Συνήθως ο υποκριτής εκλέγει το
στάδιον το οποίον προτίθεται να εκμεταλλευθή, και σ΄αυτό ενσαρκούται και
υποκρίνεται το πρόσωπον εκείνο που μπορεί ναν του είναι ωφέλιμο στο
σκοπούμενό του. Έτσι, έχουμε τον θρησκευτικόν υποκριτήν, τον πολιτικόν, τον
ερωτικόν, κ.λπ
Η συμπεριφορά του είναι σοβαρή,
αυστηρή, υποψιαστική. Σπανίως αστειεύεται , σπανίως χορεύει. Το γέλοιο του
είναι γέλοιο σοβαρού ανθρώπου, που πηγάζει πάντοτε από σκέψη, ποτέ από
καρδιά.
Απόφευγε να συναλλάττεσαι με τον
υποκριτήν τούτον, επειδή το νόμισμα με το οποίο σε πληρώνει , δεν έχει
ενδόμυχην αξίαν .
(Ανδρέας Λασκαράτος – Ιδού ο ΄Ανθρωπος)
