Μωβ κιμωλίa

2.5.17

«Έγκαυμα Ανυπολόγιστου Βαθμού», Παναγιώτης Μπενέας

ΦΩΤΟ -ΜΩΒ ΚΙΜΩΛΙΑ

Και τώρα ακόμη, έπειτ’ από τόσον πόρρω του κορμιού σου πλουν, ακόμη ανατέλλει αξεθώριαστο στη μνήμη μου εκείνο το ηλιοβασίλεμα στον Φλοίσβο που δεν πήγαμε να δούμε.

Θυμάσαι άραγε; Παρά τις έντρομες απαγορεύσεις των γονιών μου, πήδησα στο μηχανάκι της θερμής σου διαβεβαίωσης πως τίποτε κακό δε θα συμβεί και φύγαμε. Μού έτεινες το κράνος σου. «Άντε, φόρεσέ το. Έχεις καιρό εσύ να φας τα μούτρα σου», προφήτεψες γελώντας νικημένα. «Δεν το θέλω», θύμωσα. «Και μη μου φέρεσαι σαν σε μωρό παιδί. Να σε φωνάζω και μπαμπάκα μήπως;»

Υπερφίαλη μωρόπιστη νεότης… Μια ζωή ανέτοιμη σε καθαρίζει η εξάντλησή σου.

Περαιτέρω

1.5.17

ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ, Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ: Ενδεικτικές απαντήσεις στις ερωτήσεις του σχολικού βιβλίου

1. Ποιες προσπάθειες θα πρέπει να καταβάλει ο άνθρωπος, για να υπερασπιστεί την προσωπική του ελευθερία και την αξιοπρέπειά του; Συσχετίστε την απάντησή σας με τον τίτλο του ποιήματος.

Απάντηση

Ο ποιητής δεν προτρέπει τον αναγνώστη προς μια προκατασκευασμένη ηθική στάση ζωής, αλλά τον αποτρέπει από μια εκφυλισμένη κοινωνική συμπεριφορά. Δεν τον καλεί να πράξει κάτι, αλλά να αποφύγει κάτι. Το απευκταίο, το απωθητικό είναι η χυδαιότητα, η ευτέλεια και η ανοησία. Μπορεί κανείς να αφιερώνει στις συντροφιές τον χώρο και τον χρόνο που απαιτείται, ώστε να ικανοποιήσει τη βασική ανάγκη του ανθρώπου για κοινωνική επαφή, φιλία, διάλογο, χαλάρωση, ψυχαγωγία. Δεν είναι δυνατόν να εξελιχθεί η προσωπικότητα και να γίνει κανείς ευτυχής και ολοκληρωμένος, όταν δεν βιώνει την κοινωνική του υπόσταση.

Περαιτέρω