 |
| Man Sitting On A Park Bench, Ernst Ludwig Kirchner |
Η πόλη με οβελίες αλλού γιορτάζει.
Σταθμός Πελοποννήσου
κι απομεσήμερο του Πάσχα σε παγκάκι
μόνον εσύ κι εγώ καθόμαστε, μητέρα.
20.4.20
Εσπερινός της αγάπης, Γιάννης Βαρβέρης
Η πόλη με οβελίες αλλού γιορτάζει.
Σταθμός Πελοποννήσου
κι απομεσήμερο του Πάσχα σε παγκάκι
μόνον εσύ κι εγώ καθόμαστε, μητέρα.
18.4.20
«Τι αφή, τι φαΐ », Παναγιώτης Μπενέας
 |
| Χρήστος Μποκόρος |
ΤΙ
ΑΦΗ, ΤΙ ΦΑΪ
Ως
άνθρωπο θα με χαρακτήριζα «περισσότερο σωματικό». Μ’ αυτήν την μάλλον
ανορθόδοξη διατύπωση θα ήθελα να πω πως ίσως κατά το πλάσιμό μου φυλλορρόησε
ολίγη σαρξ παραπάνω. Ο λόγος δε που επιχειρώ αυτήν την σκέψη είναι διότι μου
παρέχει εν τω άμα μία χούφτα ψιλόβροχο, για να μουσκέψω ελαφρώς τα χείλια της
τόσο έντονης, σχεδόν ζωτικής θα τολμούσα να σημειώσω,
ανάγκης για αφή που νιώθω εκ γενετής να συντροφεύει την πείνα και την δίψα μου
και την οποίαν έχω –φευ– κι εγώ πολύ αναγκαστεί να νηστέψω τελευταία.
15.4.20
Ο ψύλλος, Δημήτρης Σπύρου
«Ψύλλος» είναι ο τίτλος μια χειρόγραφης εφημεριδούλας, που εκδίδει και συντάσσει ένας δωδεκάχρονος μαθητής, σ' ένα απομονωμένο χωριό της ορεινής Ολυμπίας. ο Ηλίας Σεϊτανίδης. «Ψύλλος» είναι όμως κι ο ίδιος ο μικρός Ηλίας, γιατί είναι τόσο πολύ ταυτισμένος με την εφημερίδα του, ώστε κανείς πια να μην τον φωνάζει με το πραγματικό του όνομα.
14.4.20
Τα κόκκινα αυγά, Εμμανουήλ Ροϊδης
Τα κόκκινα αυγά
Ζητήσας πολλάκις να μάθω διατί τρώγομεν αυγά την Λαμπρήν, και
διατί μόνον τότε τα θέλομεν κόκκινα και σκληρά, όχι μόνον ημείς αλλά και όλοι από
τον Πόλον μέχρι του Ισημερινού οι χριστιανοί, ηναγκάσθην επί τέλους να κατατάξω
την απορίαν μου μεταξύ των αλύτων.
12.4.20
8.4.20
7.4.20
Σε θυμάμαι σαν πόλη, Νίκη-Ρεβέκκα Παπαγεωργίου
 |
| Birch Syrup, Anna Berezovskaya, 2007 |
Σε θυμάμαι σαν πόλη
Σε θυμάμαι σαν πόλη,
σα να υπήρξε μια χώρα
με πρωτεύουσα εσένα.
Για να ξεφύγω από σένα
έπαιρνα τα όρη και τα βουνά,
και τριγυρνούσα τις Κυριακές στα προάστια.
