"Ο Μονόλογος της Ελένης" από τη Βασιλική Κ.

Τα παιδιά στη θέση του Ευριπίδη: οι μαθητές αναλαμβάνουν το ρόλο του ποιητή και η  μαθήτρια Βασιλική Κ.  συμπληρώνει την 1η σκηνή του Β΄ Επεισοδίου  γράφοντας το μονόλογο της Ελένης.

Β΄ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ, στ. 576-658, 1η ΣKHNH (στ. 588-658)

(...)

ΕΛE.	Μ’ αφήνεις, για να φύγεις μ’ έναν ίσκιο;
MEN.	Να χαίρεσαι που μοιάζεις στην Ελένη.
ΕΛE.	Άα! μόλις βρήκα τον άντρα μου, τον χάνω.
MEN.	Της Τροίας τους μόχθους, όχι εσέ, πιστεύω.	655
ΕΛE.	Αχ! πιότερο από με δυστυχισμένη δε βρίσκεται· μ’ αφήνουν οι δικοί μου κι ούτε στους Έλληνες θα πάω και στην Ελλάδα.       Ελένη

Ω! Πανίσχυροι θεοί! Γιατί

σε μένα τέτοια συμφορά;

Τον άντρα μου να συναντώ και να τον χάνω;

Ευριπίδη Ελένη: μια φανταστική συνέντευξη από την Ιωάννα Κ.

Chiharu Shiota,Traces of Life

Μια φανταστική συνέντευξη: Ένας/ μία σκηνοθέτης ανακοινώνει την απόφασή του/της να ανεβάσει την «Ελένη» του Ευριπίδη. Αποφασίζετε να του/της πάρετε συνέντευξη, που θα δημοσιευτεί σε νεανικό περιοδικό (έντυπο ή ηλεκτρονικό). Αξιοποιήστε όσα ξέρετε ως τώρα και όσα έχετε αισθανθεί για την αξία και την επικαιρότητα του έργου. Επικεντρωθείτε στους λόγους, για τους οποίους επέλεξε ειδικά αυτό το έργο σήμερα.

Η συνέντευξη

1)    Γιατί επιλέξατε  να ανεβάσετε μια θεατρική παράσταση με κεντρικό ήρωα μια γυναίκα;

     Η Ελένη δεν είναι μια συνηθισμένη γυναίκα. Η ζωή της καθορίζεται από τις απάτες των θεών και τα παιχνίδια της μοίρας. Έγινε «άπιστη» και ταυτόχρονα έμεινε πιστή. Είναι η ωραιότερη γυναίκα του κόσμου, αλλά η ομορφιά της έγινε αιτία πολέμου και μίσους. Η Ελένη ως «είδωλο» είναι ανήθικη, άπιστη και καταστροφική. Αλλά η πραγματική είναι πιστή, αφοσιωμένη και έντιμη. Όλη αυτή η αντιφατικότητα δίνει, κατά τη γνώμη μου, πολύ παραστατικά την τραγικότητα της σύγχρονης γυναίκας, που γίνεται συχνά αντικείμενο εκμετάλλευσης, αλλά και θύμα προσπαθώντας να ανατρέψει τα κοινωνικά στερεότυπα και να εξασφαλίσει την αναγνώριση της αξίας της, την κοινωνική αποδοχή και την ευτυχία.

Όσο μπορείς, Αστέριος Μ.

 

Όσο μπορείς το νόημα της ζωής 

μέσα σου να κλείσεις, χωρίς να κουραστείς

Όσο μπορείς μην πέσεις στην παγίδα

ο δρόμος που διάλεξες θα έχει και καταιγίδα

To υπερρεαλιστικό ποίημα του Β3 εμπνευσμένο από το "Βγαίνοντας απ΄ το σχολειό" του Ζακ Πρεβέρ

Μια ορχηστρική μελωδία για 21 σαξόφωνα

Βγαίνοντας  απ΄ το σχολειό συναντήσαμε    Αλεξάνδρα Βγαίνοντας  απ΄ το σχολειό συναντήσαμε… Όλα τα παιδιά του κόσμου Αγόρια κορίτσια μαύρα άσπρα και ξεκινήσαμε το ταξίδι μαζί τους και συναντήσαμε Ελευθερία Μπουρ όλα τα δέντρα του κόσμου Κάθε χρώματος και σχήματος Στολισμένα με χρωματιστές μπάλες Και λαμπάκια Χαρούμενα να τραγουδούν τα κάλαντα Βγαίνοντας  απ΄ το σχολειό συναντήσαμε Φώτης Έναν σκύλο να κάνει πρόταση γάμου σε μια γάτα Και αποφασίσανε να μείνουν  στη φύση Οπότε τα βουνά έσκυψαν, για να πάμε στο σπίτι τους πιο γρήγορα. Η γάτα ονειρευόταν να μείνει  στ’ αστέρια Αλλά ο σκύλος δεν ήθελε Οπότε τ΄ αστέρια ήρθαν πιο κοντά στη γη και η γάτα έπιασε ένα πεφταστέρι για το δωμάτιό της Αντώνης Και συναντήσαμε έναν άλλο σκύλο Που είχε για φίλο ένα σάντουιτς, που είχε για φίλο του ένα ψάρι Και έκλεισε στο τέλος η πόρτα πίσω μας Σοφία Και συναντήσαμε ένα πιάτο πίτσα με πέντε κρέπες από πάνω και το κερασάκι στην τούρτα ήταν το σουβλάκι για να σε γλυκάνω Μαρία Βγαίνοντας  απ΄ το σχολειό συναντήσαμε Ένα  γιγάντιο μυρμήγκι και μας γύρισε σε όλο τον κόσμο αλλά Αλέξανδρος Εγώ εγώ έπεσα σε μία μαύρη τρύπα και γύρισα  στη γέννα μου Ελευθερία Μπ. Εγώ έπεσα  μέσα σε ένα ρολόι Και γύρισα το χρόνο πίσω Μα πνίγηκα σε ένα μαύρο σύννεφο Έλενα ένα σύννεφο ντυμένο με γέλια στολισμένο χόρευε το χορό του τσίπουρου και γλένταγε με τη φίλη του Θοδωρής ένα σύννεφο με το οποίο πετάξαμε στο διάστημα και βρήκαμε τη φυλακή που ήταν κλεισμένοι οι φίλοι του Σούπερμαν και ανοίξαμε τα λουκέτα των κελιών και ύστερα φωνάξαμε κι άλλα σύννεφα και κατεβήκαμε πάλι στη γη και  συναντήσαμε Μάριος Ένα δάσος που βγαίνανε από μέσα μαϊμούδες που φόραγαν κουστούμια με μπλε και ροζ ρίγες είχαν κεφάλι ελέφαντα και μύτη ανθρώπου Σταυρούλα και έναν δράκο να χορεύει τσιφτετέλι κι από τη μύτη του να γεννάει αυγά μετά έπεσε και γέλαγε Νίκος Μάι κι έναν γίγαντα να πίνει φραπέ και να ξερνάει ένα ουράνιο τόξο Εύη και τη γιαγιά μου να οδηγεί τη λιμουζίνα της και μέσα τα στρουμφάκια να χορεύουν Δημήτρης και ένα ροζ περιπολικό με μια αρκούδα για οδηγό Ηλίας Και συναντήσαμε ένα τσούρμο παιδιά να μπαίνουν Σε ένα ιπτάμενο σκοτεινό αλλά λαμπερό λεωφορείο Νίκος Ντζαμ βγαίνοντας απ΄ το σχολειό είδα το λεωφορείο βγαίνοντας απ΄ το σχολειό είδα τη θάλασσα βγαίνοντας απ΄ το σχολειό είδα τη μεγάλη μου ΑΓΑΠΗ βγαίνοντας απ΄ το σχολειό είδα όλα τα ζεστά μας καλοκαίρια...