Οι λέξεις και ο τέτανος, Γιάννης Κοντός

Οι λέξεις και ο τέτανος

Brooke Shaden

Ευτυχώς πέρασε κι αυτή
η μέρα και ζούμε.
Το ζούμε σηκώνει πολλή κουβέντα,
αλλά με το θέμα έχουν ασχοληθεί
πολλοί και θεωρείται λήξαν.
(Το «ν» στο τέλος μ’ ενοχλεί.
Αν κάνουμε μερικές αλλαγές
στα γράμματα και στον τονισμό
έχουμε τη λέξη λύσσα που τόσο
ταιριάζει στην περίπτωση.)

Το θέμα όμως είναι άλλο.
Λοιπόν, ευτυχώς –επιμένω–
δεν έπαθα τέτανο με τόσες
σκουριασμένες λέξεις που παιδεύομαι.
Και μου 'πε ο ψυχίατρος χτες το βράδυ:
– Βρε Γιάννη, φόρα και καμιά φορά γάντια.

Μα γίνονται αυτές οι δουλειές
με γάντια;

Γιάννης Κοντός, "Το χρονόμετρο",  Κέδρος, 1972