Ερωτόκριτος, Βιτσένζος Κορνάρος

Δομή αποσπάσματος

Το  κείμενο μπορεί να διακριθεί στις εξής ενότητες με κριτήριο το νοηματικό περιεχόμενο:

1.     στ 891-898:  Η απόφαση του  Πεζόστρατου   να μιλήσει στο βασιλιά

2.     στ. 899-910: Ανάπτυξη των επιχειρημάτων του Πεζόστρατου / Η αρετή είναι ανώτερη από  τον πλούτο και την εξουσία.

3.     στ. 911-919 : Το αίτημα του Πεζόστρατου.

4.     στ. 930-935 : Η αποπομπή του Πεζόστρατου από τον Ηράκλη και η επιβολή ποινών.

Με κριτήριο το πρόσωπο που ομιλεί κάθε φορά μπορεί να διαιρεθεί και ως εξής:

 1.       στ. 891-898 :  πρώτη παρέμβαση του ποιητή

 2.       στ. 899- 910 : ο λόγος του Πεζόστρατου

 3.       στ. 911-919 :  δεύτερη παρέμβαση του ποιητή

       4.       στ. 920-936 :  ο λόγος του βασιλιά

Διαβάστε όλο το κείμενο εδώ

Γλώσσα

Η λαϊκή Κρητική, Δημοτική,  στο ιδίωμα της Ανατολικής Κρήτης. Η γλώσσα είναι θερμή , πιο κοντά στη λαϊκή καθημερινή έκφραση από ό,τι η Ερωφίλη. Ωστόσο, αν και βρίθει λέξεων του τοπικού ιδιώματος  είναι απόλυτα κατανοητή από τον σύγχρονο αναγνώστη  και το νόημα διευκρινίζεται από τα συμφραζόμενα. Στο έργο του ανιχνεύτηκαν από τους μελετητές Στ. Αλεξίου και Στ. Ξανθουδίδη  λόγιες λέξεις, βυζαντινές, αραβικές, ιταλικές και βενετσιάνικες, τις οποίες όμως διατήρησε, γιατί ο κρητικός λαός που δέχθηκε ποικίλες πολιτιστικές επιρροές τις είχε αφομοιώσει. Τέτοιες λέξεις στα αποσπάσματα είναι :φουσάτο, μαντάτο, ζιμιόν Η έκφραση πλούσια , ομοιόμορφη και δροσερή, μας γοητεύει με τους εκπληκτικούς συνδυασμούς της. Όπως διαπίστωσε ο Γ. Σεφέρης, ο ποιητής γράφει αβασάνιστα και με σιγουριά.Η γλώσσα του είναι δυναμική, εκφραστική και παραμένει ανεξάντλητη δεξαμενή, από την οποία αντλούν νεότεροι ποιητές.

Ύφος

·        Στο λόγο του Ηράκλη είναι ζωηρό και υψηλό, έντονο, νευρώδες, επιβλητικό, γιατί ο .ήρωας δονείται από έντονα συναισθήματα, είναι βασιλιάς και ο τόνος του είναι ανάλογος της θέσης του και  ο ρυθμός γοργός, γιατί δεν συζητεί, εκρήγνυται.

·   Στο λόγο του Πεζόστρατου είναι απλό, χωρίς περίπλοκα σχήματα, γιατί προσεγγίζει τον Η με μεγάλη προσοχή και γιατί η θέση του δεν του επιτρέπει μεγαλοστομίες, παρά διαύγεια λόγου και συντομία.

·        Στην παρέμβαση του ποιητή είναι απλό και λιτό.

Ήθος του Ερωτόκριτου

Στο  απόσπασμα περιγράφεται έμμεσα  στα λόγια του πατέρα του:

Γνωστικός, ενάρετος, ανδρείος, ευγενικός  και όμορφος.

 Σε όλο το έργο τού αποδίδονται και τα ακόλουθα χαρίσματα: καλοσυνάτος, τρυφερός, ευαίσθητος, με υψηλό ήθος, συνετός, αλλά και τολμηρός, αντρειωμένος, μεγάθυμος, γιατί συγχωρεί τις προσβολές και την τιμωρία του Ηράκλη και σώζει το βασίλειό του και την τιμή του, ρισκάροντας τη ζωή του και πολεμώντας με τον πιο αντρειωμένο των εχθρών του. Είναι παλικάρι με σπουδαία πνευματικά και ηθικά χαρίσματα. Το όνομά του δηλώνει αυτόν που ο Έρωτας ορίζει τη βούλησή του, θα αναμετρηθεί με τον Έρωτα, θα δοκιμαστεί, θα βασανιστεί. Η ηθική του ανωτερότητα σε συνδυασμό με  την ανδρεία του και την ετοιμότητά του για μάχη τον ανάγουν στο ύψος του ιπποτικού ιδεώδους.

Σύγκριση λόγων

     Η ρήση του Π. είναι ένα καλό παράδειγμα επιτήδειας ρητορείας και η αντίδραση του Η. μια φρενήρης, συναισθηματική έκρηξη.

Θεματικοί άξονες

·        Η αρετή, η γνώση και η φρόνηση είναι υπέρτατες αξίες στη ζωή

·        Η ταξική διαφορά όρθωνε τείχη ανάμεσα στους ανθρώπους

·        Ο χαρακτήρας των δύο ανδρών

·        Ο λόγος του ενός στηρίζεται στη λογική ≠ του άλλου στο συναίσθημα

·        Η δύναμη του βασιλιά  και  η τιμωρία με φυλάκιση και εξορία

·      Η γυναίκα της εποχής είναι εξαρτημένη και υποταγμένη στις βουλές των γονιών της.

·        Το προξενιό ήταν ο ενδεδειγμένος  τρόπος, για να βρει κανείς το ταίρι του 

Μέρος Δ΄- Απαντήσεις στις ερωτήσεις του σχολικού βιβλίου

1. Με ποιον τρόπο, με ποιο ρόλο και για ποιο σκοπό παρεμβαίνει ο ποιητής:

Απάντηση

Η ποιητική παρέμβαση ανήκει στην αφηγηματική τεχνική του έργου.

Ο ποιητής παρεμβαίνει  ως εξωδραματικό  πρόσωπο, το οποίο δεν μετέχει στη δράση. Δεν συνδιαλέγεται με τους πρωταγωνιστές της σύγκρουσης, αλλά είναι παντού και πάντα παρών. Μιλά ως αφηγητής – παντογνώστης, ο οποίος έχει το προνόμιο να κοιτάζει βαθιά την ψυχή των ηρώων, μπορεί να ανασύρει στην επιφάνεια τις μύχιες σκέψεις τους, τα ψυχικά τους ορμήματα, ό,τι κρυφό υποκινεί τις πράξεις τους, ό,τι τα λόγια τους δεν θα φανερώσουν, τα κίνητρά τους, τα διλήμματα και τα συναισθήματά τους, αλλά παραμένει αφηγητής ουδέτερος. Στο απόσπασμα και τις δύο φορές παρακολουθεί μόνο  τον Πεζόστρατο και όχι το Βασιλιά. Οι παρεμβάσεις του είναι περιεκτικές, σύντομες και εισάγουν στο διάλογο.               

 Ακόμη κι αν το έργο διασκευαστεί, για να ανέβει σε παράσταση, θα τον ακούν οι θεατές, αλλά όχι ο Πεζόστρατος ή ο Ηράκλης. Η παρέμβαση αυτή διατρέχει όλο το έργο κι όχι μόνο το απόσπασμα. Σε άλλα σημεία του έργου, ο ποιητής απευθύνεται στον Ερωτόκριτο σε β΄ ενικό πρόσωπο : 

                                στ. 723. Άδικον είν, Ρωτόκριτε ετούτα να τα κάνεις

                         βλέπε μ΄ αυτάνα ετσ΄άδικα να μην την αποθάνης  

Στο κείμενο, ο ποιητής παρεμβαίνει και διηγείται σε τρίτο πρόσωπο και έτσι εναλλάσσεται  η τριτοπρόσωπη αφήγηση με την πρωτοπρόσωπη του διαλόγου. Χρησιμοποιεί κυρίως παρελθοντικούς χρόνους και Ιστορικό Ενεστώτα.              

Ρόλος της Α΄ παρέμβασης                                  

Ο ρόλος της είναι να μεταφέρει όσα δεν είναι ορατά και γνωστά  στους αναγνώστες-θεατές με έντεχνο τρόπο. Στο στίχο 891: α)καλύπτει τα κενά του επεισοδίου, όσα δεν μπορούν να παρασταθούν. Λύνει το σκηνοθετικό πρόβλημα της αλλαγής της ημέρας και χώρου (σηματοδοτεί την αλλαγή της σκηνής) και  β) εξηγεί τη μεταστροφή του Πεζόστρατου, το πέρασμα από την άρνηση στην κατανόηση του γιου του, γιατί πριν από λίγο διαφώνησε έντονα μ΄ αυτόν  και προσπάθησε μάταια να τον νουθετήσει γ) δηλώνει το σκοπό της επίσκεψής του και δ) οι στίχοι 891-899 επιβραδύνουν την εξέλιξη, ο χρόνος για λίγο παγώνει, άρα το θερμόμετρο της αγωνίας ανεβαίνει.     

Ρόλος της Β΄ παρέμβασης                                        

 Στους στίχους όμως 911 έως 919 η παρέμβαση υποκαθιστά το λόγο του Πεζόστρατου, τον συρρικνώνει, τον συνοψίζει και επιγραμματικά φέρνει στο φως την αδιάκοπη ροή  των συνειρμών και των συναισθημάτων του. Έτσι, παρατείνεται η αγωνία των θεατών, περιγράφεται  ολοκληρωμένα η ψυχική  κατάσταση  του Πεζόστρατου και η δραματικότητα της σκηνής εντείνεται. Μαθαίνουμε πόσο μεθοδικά ζυγίζει τα λόγια του, πόσο προσεκτικά και φρόνιμα ταιριάζει τα επιχειρήματά του, πόσα παραδείγματα τέτοιων αταίριαστων γάμων, επιστρατεύει, για να πείσει τον Ηράκλη. Η ουσία των παραδειγμάτων μάς ενδιαφέρει, αλλά η απαρίθμησή τους δεν έχει δραματικό ενδιαφέρον. Η διεξοδική αναφορά τους θα έκανε το διάλογο ανιαρό, σχοινοτενή και κουραστικό. Εξάλλου, θα τραυματιζόταν ο ρεαλισμός του κειμένου, γιατί θα ήταν αφύσικο να στέκει παθητικός ο βασιλιάς, όσο το αίτημα του Π. θα ξεδιπλωνόταν.

      Στη λέξη «ξόμπλια» ο αναγνώστης καλείται να συμπληρώσει τα κενά με τη φαντασία του, αφού τα επιχειρήματα δίνονται φευγαλέα. Έτσι ο ποιητής με αυτό το εύρημα μάς ξεναγεί στην εσώτερη ζωή του ήρωα. Είναι ταραγμένος και φοβισμένος, αλλά  θα φοράει το προσωπείο της ψυχραιμίας απέναντι στον αφέντη του, δείχνοντας τόσο ήρεμος και σταθερός, όπως είναι κάποιος που είναι σίγουρος για την αλήθεια των απόψεών του. Κάποιος, που αρθρώνει μια αλήθεια κοινώς αποδεκτή.

Παρατήρηση:

Πρέπει να τονίσουμε ότι σε αυτό το σημείο ο χρόνος συστέλλεται. Επίσης, ότι από τον Ενεστώτα που χρησιμοποιήθηκε στο λόγο του Π. περάσαμε σε έναν Παρατατικό (ήφερνε, τα ‘λεγεν, εγιάγερνε, εκράτειέ), που δηλώνει ότι  ο λόγος του σύμβουλου είχε διάρκεια, αλλά κυρίως πως ό,τι έγινε έχει ήδη τελειώσει, είναι τετελεσμένο γεγονός. Με αυτό το εύρημα, το κοινό φλέγεται από αγωνία, η συγκίνηση εντείνεται, και το ξέσπασμα του Ηράκλη, αν και αναμενόμενο, έρχεται σε απρόσμενη στιγμή: Ριμάρει με τα λόγια του ποιητή. Το κοινό ταράζεται και ερεθίζεται συναισθηματικά, έτσι όπως από τον  ψίθυρο της σκέψης του Π. , διέρχεται στον εκκωφαντικό θόρυβο της έκρηξης  του Ηράκλη.

2. Πώς σκέφτεται ο Πεζόστρατος να προσεγγίσει το βασιλιά και με ποια επιχειρήματα    προσπαθεί να τον πείσει να δεχτεί το γάμο:

Απάντηση

Ο Πεζόστρατος είναι σύμβουλος του Βασιλιά. Τον γνωρίζει σε βάθος, μπορεί άριστα να προβλέψει τις αντιδράσεις του και το μένος που θα επακολουθήσει. Δεν προχωρεί ανυποψίαστος κοντά του. Και τον σέβεται. Έχει μάθει να τον υπηρετεί κι όχι να τον πικραίνει. Γι αυτό και διστάζει, οπισθοχωρεί, υπαναχωρεί ,αλλά τελικά υπερισχύει μέσα του η αγάπη και η συμπόνια για το παιδί του. Ξέρει πόσο παράτολμο είναι να διαβιβάσει το προξενιό. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο στ. 795 (πριν από το απόσπασμα) αναφωνεί με απόγνωση: « ποιος έχει στόμα να το πει γλώσσα να το μιλήσει».

«Ελόγιαζεν από μακριά με ξόμπλια να τον πιάσει»: Σχεδίαζε να του εκθέσει παραδείγματα ερωτικής ένωσης νέων από διαφορετικούς κόσμους, ώστε ο βασιλιάς να εξοικειωθεί με την ιδέα του γάμου, η οποία τώρα του φαίνεται ανήκουστη,

Τελικά, επιστρατεύει  τα εξής επιχειρήματα:

Þ   παλαιότερα: Σε παλαιότερες εποχές δεν υπήρχαν κοινωνικές και ταξικές διακρίσεις και οι άνθρωποι επέλεγαν το ταίρι τους υπακούοντας στην καρδιά τους, χωρίς να επισύρουν την κοινωνική κατακραυγή.

Þ   Τα πλούτη, οι θώκοι, τα υλικά αποκτήματα και τα αξιώματα ονομάζονταν κόποι, γιατί γεννούσαν δυσκολίες και προβλήματα στους κατόχους τους. Αυτό που ήταν παράσημο ζωής δεν ήταν αυτά καθαυτά τα αγαθά, αλλά ο αγώνας που κατέβαλλε ο άνθρωπος να τα αποκτήσει. Γι’ αυτό και οι αφέντες έσμιγαν τα παιδιά τους με κατώτερους αλλά μυαλωμένους ανθρώπους.(Ας μην προσπεράσουμε το «παλαιότερα»,  αφού για τον Π. είναι ένα εργαλείο πειθούς. Από τα ομηρικά έπη ακόμη βλέπουμε τους ανθρώπους στις κρίσεις και τα διλήμματα να ανατρέχουν στο παρελθόν, για να αντλήσουν σοφία  και να μιμούνται το υπόδειγμα ζωής των προγόνων τους).

Þ   Αφού τα πνευματικά και ψυχικά χαρίσματα οπλίζουν τον άνθρωπο με  τα εφόδια  να κατακτήσει αγαθά, τιμές και διακρίσεις, τότε έχουν μεγαλύτερη αξία από την καταγωγή και την κοινωνική τάξη.

Þ   Αρετές σε έναν άντρα είναι το εσωτερικό κάλλος, η γνώση, η φρόνηση, η σύνεση, η ανδρεία, η μαχητικότητα και η γενναιότητα. ( αυτές είναι οι αξίες του ιπποτισμού και έμμεσα φωτογραφίζει το γιο του.)

Þ   Η γνώση και η αρετή δεν είναι φθαρτά υλικά, όπως τα πλούτη και η εξουσία. Δεν υπόκεινται στη φθορά του χρόνου, τις μεταστροφές της τύχης, τα παιχνίδια της μοίρας, την αβεβαιότητα της ζωής. Άρα η πνευματική και ηθική δύναμη είναι ανώτερη από την υλική και κοινωνική.

Παρατήρηση:

Αξίζει να επισημάνουμε ότι απευθύνεται στο Βασιλιά με  επιτηδειότητα, ευγένεια και διακριτικότητα, όπως αρμόζει στη θέση του και αρθρώνει το λόγο του επιλέγοντας μία –μία τις λέξεις, ώστε  οι προτροπές του, να μη θεωρηθούν υποδείξεις, πράγμα που θα  μείωνε το κύρος του βασιλιά του. Μ΄ αυτή την έννοια και το ύφος του λόγου του είναι ένα εξωγλωσσικό επιχείρημα. Επίσης, κάθε επιχείρημα είναι διατυπωμένο σαν γνωμικό, δηλαδή σαν απόσταγμα σοφίας.

3. Πώς αντιδρά ο βασιλιάς στην πρόταση γάμου του Ερωτόκριτου και γιατί:

Απάντηση

Ο Ηράκλης  εξοργίζεται, εξαγριώνεται και εκρήγνυται. Αυτό φανερώνεται από τις ύβρεις που εκστομίζει ( λωλέ, μισαφορμάρη) και από τον απαξιωτικό τόνο, με τον οποίο μιλάει σε έναν άντρα, που έχει την ηλικία του Πεζόστρατου (σε βλέπω ανήμπορο) και του προσφέρει υπηρεσία τόσα χρόνια με τη σοφία του και τις συμβουλές του. Είναι χαρακτηριστικό ότι τον διώχνει όχι μία αλλά πέντε φορές : πήγαινε/ φύγε από κοντά μου/ φύγε το γληγορότερο/ πλιο σου μην πατήσεις εις την αυλή του παλατιού/ απόβγαλτον να πηαίνει. Την οργή του δηλώνει  και η ρητορική ερώτηση, που λειτουργεί ειρωνικά, στην αρχή. Πώς τόλμησε, πώς διανοήθηκε να φανταστεί την Αρετή γυναίκα του Ερ.; Τα ουσιαστικά είναι σκόπιμα εδώ γυμνά από επίθετα, γιατί έχουν ποιοτικό φορτίο. Έχουν ήχο. Το όνομα της Αρετής προφέρεται με τιμή. Του  Ε. προφέρεται με αποστροφή. Κατόπιν απειλεί, μετά καταδικάζει και απνευστί  εξαγγέλλει την ποινή του επίδοξου γαμπρού. Τυφλωμένος από θυμό επανέρχεται σε νέα απειλή (στ933), για να δηλώσει εν κατακλείδι ότι δεν ανέχεται πια ούτε την παρουσία του Πεζόστρατου.

      Ο Ηράκλης δεν καταδέχεται να εκθέσει τη διαφωνία του. Αυτό δείχνει ότι θεωρεί αδιανόητη την πρόταση αφ’ ενός και αφ’ ετέρου ότι δεν ταιριάζει σε έναν βασιλιά να διαπραγματεύεται τις ιδέες του, όπως φανερώνει ο στ. 935-936 και μάλιστα με κοινωνικά κατώτερους. Ωστόσο, είναι φανερό από το ύφος του λόγου του ότι είναι έξω φρενών, γιατί το προξενιό είναι πράξη προδοσίας. Θίγει τον εγωισμό του και μειώνει το κύρος του ως βασιλιά . Από τους  17 στίχους, διατάζει στους 14: Γιατί επιδεικνύει την εξουσία του; -Γιατί αυτή αμφισβητείται με το προξενιό. Γιατί εμφανίζεται τόσο απειλητικός;  -Γιατί νιώθει απειλούμενος. Έχει δελεαστικές προτάσεις για το μέλλον  της Αρετούσας[2]* και συνάμα του βασιλείου του και κάποιος τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια του. Οσμίζεται ότι κάποιο σχέδιο συνωμοσίας εξυφάνθηκε εναντίον του και είμαι αποφασισμένος να το διαρρήξει.

4. Κάθε πατέρας επιθυμεί την οικογενειακή του ευτυχία. Πώς ενεργεί ο βασιλιάς και πώς ο Πεζόστρατος, για να πετύχουν αυτό το στόχο:

Απάντηση

        i.      Ο Βασιλιάς αποφασίζει για την τύχη του παιδιού του, σαν να αποφασίζει για  τη θέση κάποιου υπηκόου του. Έχει την πεποίθηση ότι μονοπωλεί τη σοφία και μόνον εκείνος ξέρει ποιος νέος ταιριάζει στην κόρη του. Έχει προαποφασίσει για το μέλλον της και σχεδιάζει κάποια στιγμή απλώς να της ανακοινώσει τις αποφάσεις του. Παραβλέπει τα συναισθήματά της, αμφισβητεί την ικανότητά της να κρίνει ορθά και το δικαίωμά της στην ευτυχία. Τις πρωτοβουλίες της μονάκριβής του τις θεωρεί προσωπική προσβολή, θίγουν τον εγωισμό του   και φυσικά δεν προσπαθεί να την προσεγγίσει με το διάλογο, γιατί δεν είναι ίσοι, αλλά επιβάλλει τη θέλησή του με τη βία και την τιμωρία. Είναι χαρακτηριστικό ότι επιβάλλει πολιτική ποινή: τη φυλακίζει, όπως θα έκανε για κάποιον συνωμότη, που επιβουλεύεται το θρόνο του. Και τη φυλακίζει για τέσσερα χρόνια, όπως θα έκανε για κάποιον επικίνδυνο ταραχοποιό ή εγκληματία. Ελπίζει μ’ αυτόν τον τρόπο να τισαθεύσει την κόρη του, αλλά δεν υπολογίζει ότι αυτή ακριβώς η απομάκρυνση από τον αγαπημένο της θα δυναμώσει το αίσθημά της. Θεωρεί το παιδί του κτήμα του, κάνει επίδειξη δύναμης εναντίον του και εξαντλεί την αυστηρότητά του στις απαγορεύσεις. Είναι σκληρός και άκαμπτος. Ακόμα κι όταν επαναθεωρεί, το κάνει  όταν ο Ερ. σώζει τον ίδιο και το βασίλειό του[3]. Είναι πιο πολύ βασιλιάς παρά πατέρας.

      ii.      Ο Πεζόστρατος  αρχικά είχε τις αντιρρήσεις του. ( στ.892-893). Χαρακτήρισε κουζουλάδα  τον έρωτα του παιδιού του. (στ 773-774). Τόνιζε στον Ερ. ότι είναι αδύνατο ο Β. να δώσει την Αρετή σε έναν δουλευτή, όταν τη διεκδικεί ένα Βασιλόπουλο. Και όμως παραμέρισε τις επιφυλάξεις του, υπερέβη τους φόβους του (μήπως καταφρονεθεί τώρα στα γεράματα και μήπως χάσει το παιδί του  στ. 793-794 ) βλέποντας πόσο υπέφερε ο γιος του. Δείχνει κατανόηση στον ερωτικό του πόνο και  δε μένει απαθής, δεν περιορίζεται σε παρηγοριές και ηθική υποστήριξη, αλλά αγωνίζεται πλάι του. Αποφασίζει να κάνει τον προξενητή και να έρθει αντιμέτωπος, να συγκρουστεί με τον πιο ισχυρό άντρα που γνωρίζει. Δέχεται να θέσει σε κίνδυνο τον εαυτό του.(προσβολής, φυλάκισης, εξορίας ή και θανάτου) αλλά πάνω απ’ όλα διακυβεύει κάτι πολύ σημαντικό στην ηλικία του: «να χάσει την εξά του». Δηλαδή, να στιγματιστεί η τιμή του, κάτι που διαφυλάσσει με προσοχή τόσα χρόνια. Αυτά αψηφά και δείχνει να πιστεύει στο παιδί του, στις αρετές και τα χαρίσματά του. Γι’  αυτό, ενώ δεν είναι ατάραχος μπροστά στον άρχοντά του, είναι σίγουρα αγέρωχος. 

                                                                 Β. Δουληγέρη

Ο Ερωτόκριτος στην καραντίνα:

ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ του Μαρούλη Διονυσίου

«Άκουσες Αρετούσα μου, τα θλιβερά μαντάτα;
Σε καραντίνα μ' έκλεισαν δε βγαίνω μπλιό στη στράτα.
Δύο εβδομάδες μοναχά, σπίτι μου 'παν να μένω
κι από τσι δυο και ύστερα τσ' ειδήσεις ν' ανιμένω.
Και πώς το κόσμο ν'αρνηθώ, τσι φίλους να μακρύνω
και πώς να κόψω γήπεδο, freddo και cappuccino;
Κατέχω το κι ο κύρης σου δε θε να σε παιδεύει
κι αιτία μέσα να κλειστείς σαν ούλους μας γυρεύει.
Και 'συ θέλεις ν' αντισταθείς, λεύτερη να σ' αφήσουν
ειν' Άνοιξη, χαρά θεού, μέσα δε θα σε κλείσουν!
Μια χάρη αφέντρα, σου ζητώ και κείνη θέλω μόνο
και μετά 'κεινη κλείνομαι στο σπίτι κι ένα χρόνο.
Όντε λιγάκι θε να βγεις, αέρα για ν' αλλάξεις
αν βήξεις, ανε φταρνιστείς ή αν βαριαναστενάξεις
βάλε ένα χαρτομάντηλο στα κόκκινα σου χείλη
ή δ' αλλιώς ο κορονοϊός κι άλλους πολλούς θα στείλει!
Να πλένεις τα χεράκια σου συχνά και με σαπούνι
βότανα πίνε μπόλικα, μέντα, τίλιο, φλισκούνι!
Φρούτα να τρως, λαχανικά κι όχι γλυκά διόλου
όσπρια και γάλα, Αρετή, δεν βλάφτουνε καθόλου!
Και τάσσω σου, ογλήγορα θε να βρεθούμε ομάδι

ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ

Λέγει της ο Pωτόκριτος: «Ήκουσες τα µαντάτα,
που κύρης σου µ' εξόρισε στης ξενιτιάς τη στράτα;

K' εφάνη του κ' εσφάγηκεν ογι' αφορµή εδική µου,
σαν άκουσε την προξενιάν, που'πες να τυυ μιλήσω

κ' έτοιας λογής εµάνισε, τόσο βαρύ του εφάνη,
κι ο κύρης µου απ' την πρίκαν του λογιάζω ν' αποθάνη.

Tέσσερεις µέρες µοναχάς µου'δωκε ν' ανιµένω,
κι απόκει να ξενιτευτώ, πολλά µακρά να πηαίνω.

Kαι πώς να σ' αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω,
και πώς να ζήσω δίχως σου στον ξορισμόν εκείνο; 

 

Πηγή