} f expr:class='"loading" + data:blog.mobileClass'>
#a466ff
Πρώτη Σελίδα

28.9.18

Η Πτώση, Μάριο Ντε Σα- Καρνέιρο


Η Πτώση
                                
                     
                        Κι εγώ που είμαι ο βασιλιάς σε όλη αυτή την ασυναρτησία
Μια δίνη είμαι κι ο ίδιος, ποθώ να τη στεριώσω
Γυρνώ για να ξεφύγω... Μου ξεγλιστράν ωστόσο
Όλα μες στην ομίχλη μέσα στην υπνηλία.

18.9.18

Η Ελλάδα στον κόσμο, Παρατακτική -Υποτακτική Σύνδεση

ΠΑΡΑΤΑΚΤΙΚΗ - ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΣΥΝΔΕΣΗ
ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ 

Α. ΚΕΙΜΕΝΟ: Η Ελλάδα μέσα από τα μάτια τρίτων
Α΄ ΜΕΡΟΣ
Όλοι κάποια στιγμή στην ζωή μας έχουμε αναρωτηθεί τι σκέφτονται για εμάς άλλα άτομα. Η επιβεβαίωση και η εκτίμηση, που δεχόμαστε από τους υπόλοιπους ανθρώπους μπορεί να θεωρηθεί ως μια από τις βασικότερες ανάγκες μας. Για τις περισσότερες πράξεις μας ή γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή μας, αναρωτιόμαστε τι γνώμη να έχουν περί αυτών κάποιοι «άλλοι», συνήθως άνθρωποι από το στενό μας περιβάλλον. Το ενδιαφέρον μας για τη γνώμη των άλλων είναι σαφώς δικαιολογημένο. Η γνώμη των τρίτων αποτελεί ένα είδος καθρέφτη και καθορίζει εν μέρει την εικόνα, που έχουμε οι ίδιοι για τον εαυτό μας. Φυσικά, δεν μπορεί κάθε άποψη τρίτου να είναι αντικειμενική ούτε απαραίτητα πιο σωστή από αυτή που έχουμε εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας.

12.9.18

Ήττα, Χαλίλ Γκιμπράν


'Hττα, Ήττα µου, µοναξιά µου κι ερηµιά µου·
Είσαι για µε ακριβότερη κι από θριάµβους χίλιους,
Και στην καρδιά µου γλυκύτερη, απ' του κόσµου όλη τη δόξα.



'Ηττα, 'Ηττα µου, αυτογνωσία κι αψηφισιά µου,
Ξέρω, µ' αφορµή δική σου,
πως είµαι νέος ακόµα και γοργοπόδαρος
Κι απαγίδευτος σε µαραµένες δάφνες.
Και µέσα σου βρήκα µοναξιάς απάγκειο.
Και τη χαρά 'κείνου π' αποφεύγεται και που καταφρονιέται
Ήττα, Ήττα µου, αστραπόβολο σπαθί κι ασπίδα µου,
Στα µάτια τα δικά σου διάβασα
Πως ενθρονισµένος, θα πει σκλαβωµένος,
Και καταληπτός, ισοπεδωµένος,
Και αδραγµένος, δε σηµαίνει άλλο παρά ολοκληρωµένος
Όταν πια σαν ώριµο φρούτο, πέφτεις ανάλωµα.
Ήττα, Ήττα µου, τολµηρέ µου σύντροφε,
Θ' ακούσεις και τα τραγούδια µου και τις κραυγές µου και τις σιωπές µου,
Εσύ κι άλλος κανένας, θα µου µιλάς για φτερουγίσµατα,
Και για θαλασσινές βιασύνες,
Και για βουνά που λαµπαδιάζουν µες στη νύχτα,
Και µόνο εσύ θα σκαρφαλώσεις την απότοµη
και βραχόσπαρτη ψυχή µου.
Ήττα, Ήττα µου, αθάνατο θάρρος µου,
Συ κι εγώ θα γελάµε µαζί, µε την καταιγίδα,
Και θα σκάψουµε τάφους για κείνα όλα
που πεθαίνουν µέσα µας,
Και θα στεκόµαστε αποφασιστικά στον ήλιο,
Και θα είµαστε επικίνδυνοι.