 |
| Η αρπαγή της Ελένης, Primaticcio,1530-39 |
Ελένη, η συνέχεια...
Ο Μενέλαος και η Ελένη γύρισαν στην Σπάρτη. Όμως τους περίμενε μία δυσάρεστη έκπληξη, όταν έφτασαν. Δεν πρόλαβαν να πατήσουν το πόδι τους στο Ανάκτορό τους και αμέσως πολεμιστές τούς συνέλαβαν.
Π1- Βλέπω καλά; Αποκλείεται να ναι αυτοί. Αφού πέθαναν με τον Μενέλαο στην Θάλασσα.
Π2- Πάμε, τι στέκεσαι;
Μ-Ελένη, τρέχα! Δεν μας κοιτάνε με καλό μάτι αυτοί εκεί…
Ε- Και τι θα γίνει με εσένα;
Μ- Εμένα δεν θα με πειράξουν. Ακόμη νομίζουν ότι εσύ φταις όμως, οπότε άσε με να τους εξηγήσω.
Π1- Μενέλαε, βασιλιά μου, εσύ είσαι;
Π2- Τι θα γίνει με την Ελένη;
Μ- Δεν θα γίνει τίποτα. Είναι αθώα!
Π1- Το ήξερα! Είσαι και συ προδότης!
Π2- Θα σε σκοτώσουμε μαζί με τούτην !
Μ- Μα, αφήστε με να εξηγήσω!
Π1,Π2- Όχι! Έξω οι προδότες!
Ε- Μενέλαε! Από εδώ ! Τρέχα!
Έτρεξαν και με μεγάλη δυσκολία· ξέφυγαν. Έτσι, έφυγαν με το πλοίο τους και τους συντρόφους κωπηλάτες τους, χωρίς να έχουν κανένα σχέδιο παρά το να τρέχουν. Μετά από μέρες, πλέοντας σε άγνωστα κύματα, χωρίς να έχουν πια ελπίδες, άραξαν σε ένα μικρό λιμάνι. Ο Μενέλαος είδε μια παρουσία που κάτι του θύμιζε. Ήταν ο πολυμήχανος Οδυσσέας!
Μ- Οδυσσέα! Πολυαγαπημένε μου συμπολεμιστή! Πάει καιρός!
Ο- Μενέλαε! Χαι.. χαίρομαι που σε βλέπω μα… Τι κάνεις εσύ εδώ;
Μ- Μεγάλη ιστορία… Είναι αυτή η ξακουστή Ιθάκη;
Ο- Ναι, Μενέλαε. Να σε ρωτήσω όμως, η Ελένη τι κάνει μαζί σου;
Μ- Κάτσε κάτω να σου τα πω όλα…
Αφού του εξήγησε, συμφώνησαν ότι πρέπει να βρουν ένα σχέδιο, ώστε να γυρίσουν στην Σπάρτη και να τους εξηγήσουν τι έχει όντως συμβεί και να αποκαταστήσουν την φήμη τους μια και καλή.
(συνεχίζεται)
