 |
| Μητέρα, Joaquin Sorolla, 1895 |
Κάθησε εκεί πρόσεχε
μη χύσεις το γάλα σου.
Μαμά γιατί το γάλα είναι άσπρο
πότε θα μου πάρεις ένα ποδήλατο
πού πάει ο ήλιος όταν δύσει
ποιος ανάβει τα άστρα
πεθαίνουν οι κούκλες;
Τι θα πει φωτόνια
υπάρχει στ’ αλήθεια η φεγγαρόλουστη
τι είναι τα χάπια της ευτυχίας
πού είναι το τόπι μου
ποιος έμαθε τα πουλιά να τραγουδούν
πότε παντρεύονται τα μερμήγκια
γιατί μετά το καλοκαίρι έρχεται ο χειμώνας
τι θα πει κρίσιμη ηλικία
ποιος γέννησε το Θεό
γιατί πεθαίνουμε
μιλάνε τα ψάρια;
Γιατί η Κοκκινοσκουφίτσα πήγε στο δάσος
αφού ήξερε πως ήταν εκεί ο λύκος
τι θα πει βόμβα μεγατόνων
γερνάνε οι άγγελοι;
Γιατί να μην έχουμε και μεις φτερά
πώς γίνεται η πλύση εγκεφάλου
τι χρειάζονται οι μύγες
θα με ξεχάσεις όταν πεθάνεις;
Πότε θα πάμε ταξίδι στο φεγγάρι
σ’ αρέσουν τα ροδάκινα
πού βρίσκεται το αθάνατο νερό
Γιατί έκανες «αχ»
κάθε πότε γίνονται οι πόλεμοι
τις φοβάσαι τις κατσαρίδες
οι κουτοί πάνε στον Παράδεισο
πού είναι ο Παράδεισος
-γιατί δεν μου απαντάς;
Μαμά όταν μιλάει κανείς πολύ
τελειώνει κάποτε η φωνή του;
