 |
| Η χορεύτρια του Νείλου, Μουσείο Μπρούκλιν Ν.Υ |
Ένα
χαμόγελο έπεσε στο γρασίδι.
Ανεπίστρεπτο!
Και
πού θα καταφύγουν
οι νυχτερινοί σου χοροί. Στα μαθηματικά;
Τέτοια
άψογα άλματα και στροβιλίσματα-
θα ταξιδεύουν
στον
κόσμο για πάντα, δεν θα αποστερηθώ
ολότελα το κάλλος, το δώρο
της
μικρής σου ανάσας, τη μυρωδιά του βρεγμένου
χόρτου που αναδίνει ο ύπνος σου, κρίνα, κρίνα.
Η
σάρκα τους είναι ασύγκριτη.
Ψυχρές πτυχές οίησης, η κάλα,
κι
η τίγρης, που στολίζεται-
στίγματα και καυτά ολάνοιχτα πέταλα.
Οι
κομήτες
έχουν τόση απόσταση να διανύσουν,
τόση
παγωνιά, τόση λησμοσύνη.
Κι έτσι οι χειρονομίες σου φυλλορροούν –
ζεστές
κι ανθρώπινες, έπειτα το ρόδινο φως τους
αιμορραγεί και ξεφλουδίζεται
περνώντας
μέσα από τις μαύρες αμνησίες των ουρανών.
Γιατί μου δόθηκαν
αυτά
τα φώτα, αυτοί οι πλανήτες
που πέφτουν σαν ευλογίες, σαν νιφάδες
εξάγωνες,
λευκές
πάνω στα μάτια μου, στα χείλη μου, στα μαλλιά μου
ακραγγίζουν
και λιώνουν.
Στο πουθενά.
Μετάφραση Ελένη Ηλιοπούλου, Κατερίνα Ηλιοπούλου –«Άριελ», Μελάνι 2012
 |
| Αιγύπτια χορεύτρια σε όστρακο, Αιγυπτιακό Μουσείο, Τορίνο |
