 |
| Φρανκ Μόρισον |
Στο δωμάτιό μου το κρεβάτι
βρισκόταν εδώ, η ντουλάπα εκεί και το τραπέζι ανάμεσά τους.
Μέχρι που το
βαρέθηκα.
Έσυρα το κρεβάτι προς τα εκεί και την ντουλάπα προς τα εδώ.Για ένα
διάστημα ένιωσα τη ζωογόνο αύρα του καινούργιου. Αλλά σε λίγο καιρό, και πάλι
πλήξη. Κατέληξα στο
συμπέρασμα ότι η αιτία της πλήξης ήταν το τραπέζι, ή μάλλον η θέση του στο
κέντρο, που είχε μείνει αμετάβλητη.
Γι' αυτό
έσπρωξα το τραπέζι εκεί και το κρεβάτι στο κέντρο. Αντικομφορμιστικά.
Το ανανεωμένο
με αναζωογόνησε, κι όσο κράτησε αυτό, ήμουνα ευχαριστημένος
με την αντικομφορμιστική, άβολη κατάσταση που προέκυψε. Γιατί τώρα δεν μπορούσα
πια να κοιμάμαι με το πρόσωπο στραμμένο στον τοίχο, που ήταν η αγαπημένη μου
στάση.
Ωστόσο, μετά
από λίγο καιρό, το καινούργιο έπαψε να είναι καινούργιο, και παρέμεινε μόνο η
άβολη κατάσταση. Γι' αυτό και έσπρωξα το κρεβάτι προς τα εδώ και την ντουλάπα
στο κέντρο.
Ήταν επιτέλους μια ριζική αλλαγή. Γιατί η ντουλάπα στο κέντρο του
δωματίου, αυτό κι αν ήταν αντικομφορμιστικό. Ήταν σχεδόν πρωτοποριακό.
Αλλά μετά από κάποιο χρονικό διάστημα... Αχ, και να μην υπήρχε αυτό το «μετά
από κάποιο διάστημα»!
Για να μην πολυλογώ, και η ντουλάπα στο κέντρο του δωματίου έπαψε να
είναι για μένα κάτι καινούργιο και ασυνήθιστο.
Έπρεπε να κάνω
μια ανατροπή, να πάρω μια μεγάλη απόφαση. Αν μέσα στο δεδομένο πλαίσιο είναι
αδύνατο να υπάρξει μια πραγματική αλλαγή, πρέπει κανείς να βγει εντελώς από το
πλαίσιο. Αν το αντικομφορμιστικό δεν επαρκεί, αν το πρωτοποριακό είναι
αναποτελεσματικό, πρέπει να προχωράει κανείς στην επανάσταση.
Αποφάσισα να
κοιμάμαι μέσα στην ντουλάπα. Όποιος το έχει δοκιμάσει καμιά φορά, να κοιμηθεί
όρθιος μέσα στην ντουλάπα, ξέρει ότι σ' αυτή την άβολη στάση είναι αδύνατο ν'
αποκοιμηθείς, για να μην πούμε για τη φαγούρα στα πόδια και τους πόνους στην
πλάτη.
Ναι, αυτή ήταν
η σωστή απόφαση. Η απόλυτη επιτυχία, η ολοκληρωτική νίκη. Γιατί αυτή τη φορά η
γνωστή αίσθηση «μετά
από λίγο καιρό» δεν προέκυψε. Μετά από λίγο
καιρό, όχι μόνο δεν συνήθισα την αλλαγή, η αλλαγή παρέμεινε αλλαγή, απεναντίας
αισθανόμουνα την αλλαγή όλο και πιο έντονα, μιας και όσο περνούσε ο καιρός οι
πόνοι γίνονταν συνεχώς εντονότεροι.
Κι έτσι όλα θα
ήταν υπέροχα, αν οι ψυχικές μου αντοχές δεν αποδεικνύονταν πολύ περιορισμένες.
Μια νύχτα δεν το άντεξα πια. Παράτησα την ντουλάπα και ξάπλωσα στο
κρεβάτι.
Κοιμήθηκα τρια
εικοσιτετράωρα. Μετά έσπρωξα τη ντουλάπα στον τοίχο και το τραπέζι στο κέντρο,
γιατί η ντουλάπα στο κέντρο του δωματίου μ' ενοχλούσε.
Τώρα το
κρεβάτι βρίσκεται πάλι εδώ, η ντουλάπα πάλι εκεί και το τραπέζι ανάμεσά τους.
Όταν με κυριεύει η πλήξη, θυμάμαι τις εποχές, που ήμουνα επαναστάτης.
"Μεγάλοι συγγραφείς γράφουν τις πιο μικρές ιστορίες του κόσμου" , ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΝΩΣΗ, 2013
ΠΗΓΗ: eimaistahaimou.blogspot.com
