 |
| ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΜΕ ΤΗ ΔΥΣΗ |
I. Η ΕΞΑΣΘΕΝΗΣΗ ΤΟΥ
ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΜΕ ΤΗ ΔΥΣΗ
1. Η κρίση και οι
απώλειες της αυτοκρατορίας κατά τον 11ο αιώνα (1025-1081)
α. Η εσωτερική κρίση
Θάνατος Βασίλειου Β΄ (1025), το Βυζάντιο → σταδιακή εξασθένηση
Η ψευδαίσθηση αδιατάρακτης ειρήνης → βυζαντινή
κυβέρνηση πήρε μέτρα
αποστρατιωτικοποίησης:
·
παραμέλησε το στόλο
·
διέλυσε σταδιακά τα θέματα και τους θεματικούς στρατούς
·
αντικατέστησε την υποχρεωτική
στρατιωτική θητεία μ' ένα φόρο
·
χρησιμοποίησε το φόρο για τη στρατολογία ξένων μισθοφόρων
↓
ταραχές και εξεγέρσεις των επαρχιακών αγροτικών πληθυσμών.
·
διόρισε πολλούς ξένους σε
ανώτερες θέσεις.
↓
πολιτική
αστάθεια 1060
↓
η αυτοκρατορία
είχε περιέλθει σε γενικευμένη κρίση.
β. Οι στρατιωτικές αποτυχίες
Νέοι εχθροί
Στην Ανατολή : Σελτζούκοι, τουρκικό φύλο → μάχη του Ματζικέρτ, κοντά στη λίμνη Βαν της Αρμενίας (1071), συνέτριψε τα μισθοφορικά
στρατεύματα του Βυζαντίου.
Λόγοι
Ήττας Βυζαντίου: Η έλλειψη οπλισμού, πειθαρχίας
και ηθικού
Στη Δύση: Νορμανδοί, σκανδιναβικό φύλο → αφαίρεσαν από
το Βυζάντιο τις ιταλικές του κτήσεις και το Μπάρι (1071).
Στο Βορρά: Ούγγροι και οι Σέρβοι στα βόρεια σύνορα του κράτους.
2. Τα χρόνια, ανάμεσα στο 1025 (θάνατος
Βασιλείου Β΄) έως 1081 (δυναστεία
των Κομνηνών) = κρίσιμη και μεταβατική περίοδος, μια φάση στασιμότητας και
υποχώρησης της βυζαντινής δύναμης.
