} f expr:class='"loading" + data:blog.mobileClass'>
Πρώτη Σελίδα

24.1.15

Πρωτοβυζαντινή Εποχή : 1. Η ΜΕΤΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΡΩΜΑΪΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ



Πρωτοβυζαντινή Εποχή : 330=610
1. Η ΜΕΤΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΡΩΜΑΪΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ 
A. Από τη Ρώμη στη Νέα Ρώμη
Μέτρα Κωνσταντίνου Α’ για την ανόρθωση του Ρωμαϊκού κράτους
Ίδρυση Κωνσταντινούπολης
Δικαίωμα στους Χριστιανούς να λατρεύουν το Θεό τους
Διαχωρισμός πολιτικής-στρατιωτικής εξουσίας
Κυκλοφορία χρυσού νομίσματος (χρύσινος, solidus)
α. Ίδρυση Κωνσταντινούπολης (324μ.Χ.) : Μεταφορά της πρωτεύουσας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τη Δύση (Ρώμη) στην Ανατολή (Βυζάντιο).
Η επιλογή της θέσης οφείλεται:
● Στη γεωπολιτική της σημασία.
● Στη σπουδαιότητά της  για το εμπόριο
Λόγοι ίδρυσης της Κωνσταντινούπολης
Η Ανατολή είχε ισχυρή οικονομία και ακμαίο πληθυσμό
Οι Χριστιανοί, στους οποίους στηριζόταν πολιτικά ο Κωνσταντίνος Α΄ ήταν πολυπληθέστεροι στην Ανατολή.
Στις πόλεις της Ανατολής υπήρχαν θρησκευτικές συγκρούσεις (κυρίως λόγω των αιρέσεων)
Η θέση διευκόλυνε την απόκρουση των εχθρών, Γότθων στο Δούναβη και Περσών στον Ευφράτη.
Η Κωνσταντινούπολη οικοδομήθηκε  με πρότυπο τη Ρώμη (τείχη, λεωφόροι, αγορά (forum), έργα τέχνης από όλη την αυτοκρατορία, το Ιερόν Παλάτιον, το κτίριο της Συγκλήτου, δεξαμενές, λουτρά, αλλά και εκκλησίες (καινοτομία). Γι΄ αυτό και ονομάστηκε Νέα Ρώμη.
Ραγδαία ανάπτυξη πληθυσμού: Αρχές 5ου αιώνα: 150.000 κάτοικοι.
Μέσα 6ου αιώνα: 300.000 κάτοικοι τουλάχιστον.
β. Θρησκευτική πολιτική του Κωνσταντίνου Α’.
Ευνόησε τους χριστιανούς διότι πίστευε ότι ο Χριστιανισμός θα ξανάφερνε την ενότητα στο Ρωμαϊκό κράτος.
Μέτρα υπέρ των Χριστιανών
1.      Το Χριστόγραμμα στα νομίσματα
2.       Νομοθετικές ρυθμίσεις.
3.      Διάταγμα των Μεδιολάνων (313) : - εξίσωση Χριστιανών με πιστούς άλλων θρησκειών.
                                                                      -Παύση διωγμών (324)
4.      Καταδίκη αιρέσεων με την Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας (325) που φέρει ειρήνη στην Εκκλησία και την Αυτοκρατορία.
Ο συγκρητισμός της εποχής, δηλαδή η διαδικασία ανάμειξης και συγχώνευσης στοιχείων από διάφορες θρησκείες επηρέασε και τον Κωνσταντίνο Α’, ο οποίος υποστήριξε το Χριστιανισμό, αν  και ως το τέλος της ζωής του διατήρησε τον τίτλο του pontifex maximus (μεγάλου αρχιερέα) των ειδωλολατρών, βαφτίστηκε χριστιανός τη χρονιά που πέθανε (337), ενώ είχε προσχωρήσει και στη λατρεία του Μίθρα (θεού των Περσών).