Συνομιλία με την πέτρα, Βισουάβα Σιμπόρσκα

 I Lock my Door Upon Myself, Fernand Khnopff,1891

Συνομιλία με την πέτρα


Χτυπώ την πόρτα της πέτρας.
-Εγώ είμαι, άσε με να μπω.
Θέλω να μπω στο εσωτερικό σου,
να κοιτάξω τριγύρω,
να σε αναπνεύσω σαν αναπνοή.

-Φύγε, λέει η πέτρα.
-Είμαι ερμητικά κλειστή.
Ακόμα και θρυμματισμένες σε κομμάτια
θα είμαστε ερμητικά κλειστές.
Ακόμα και τριμμένες σε άμμο
δεν θ' αφήσουμε κανένα να μπει.

Όλα, Βισουάβα Σιμπόρσκα

Snow Storm - Steam-Boat off a Harbour’s Mouth, J.M. William Turner, 1842

 

Όλα-

λέξη ξιπασμένη, γεμάτη αλαζονεία.

θα έπρεπε να γράφεται σε εισαγωγικά.

Παριστάνει πως τίποτα δεν παραλείπει,

πως συγκεντρώνει, περιλαμβάνει, περιέχει και κατέχει.

Η Παναγία των Κοιμητηρίων, Οδυσσέας Ελύτης

Παράσταση Ψυχών Απόντων, Χρήστος Μποκόρος

Πέτρες επήρα και κλαδιά
τα φύτεψα στην αμμουδιά
Και μια ψυχή μελέτησα
το λόγο δεν αθέτησα
Με τον καιρό με τον καιρό
έγινε αλήθεια τ’ όνειρο

Έξοδος, Νατάσα Χατζιδάκι

Καματριάδες, Εύβοια, Αύγουστος 2021, Φωτογραφία: Νίκος Χριστοφάκης

Έξοδος

Έφυγα από την Εύβοια ένα απόγευμα που 

φυσούσε ανατολικός άνεμος.

Έφυγα από αυτές που με συνόδευαν. 

Αυτές που έκλαιγαν. 

Αέρας τις σπρώχνει τώρα σε τάφρο. 

Το εγκώμιο της θαλάσσης, Κ. Γ. Καρυωτάκης

Φωτο: Εύβοια, Μωβ κιμωλία

Το εγκώμιο της θαλάσσης

Ι

Ἡ θάλασσα εἶναι ἡ μόνη μου ἀγάπη. Γιατί ἔχει τὴν ὄψη τοῦ ἰδανικοῦ. Καὶ τ᾿ ὄνομά της εἶναι ἕνα θαυμαστικό.

Δὲ θυμᾶμαι τὸ πρῶτο ἀντίκρισμά της. Χωρὶς ἄλλο θὰ κατέβαινα ἀπὸ μία κορφή, φέρνοντας ἀγκαλιὲς λουλούδια. Παιδὶ ἀκόμα, ἐσκεπτόμουν τὸ ρυθμὸ τοῦ φλοίσβου της. Ξαπλωμένος στὴν ἀμμουδιά, ἐταξίδευα μὲ τὰ καράβια ποὺ περνοῦσαν. Ἕνας κόσμος γεννιόταν γύρω μου. Οἱ αὖρες μοῦ ἄγγιζαν τὰ μαλλιά. Ἄστραφτε ἡ μέρα στὸ πρόσωπό μου καὶ στὰ χαλίκια. Ὅλα μοῦ ἦταν εὐπρόσδεκτα: ὁ ἥλιος, τὰ λευκὰ σύννεφα, ἡ μακρινὴ βοή της.

Κατάδυση στο Ναυάγιο, Αντριέν Ριτς

Κατάδυση στο Ναυάγιο

Αφού πρώτα διάβασα το βιβλίο των μύθων,
και φόρτωσα την κάμερα,
και έλεγξα την άκρη της λεπίδας του μαχαιριού,
φόρεσα
την ολόσωμη πανοπλία από μαύρο λάστιχο
τα γελοία βατραχοπέδιλα
τη φοβερή κι αλλόκοτη μάσκα.
Αναγκάζομαι να το κάνω αυτό
όχι σαν τον Κουστώ με την
αφοσιωμένη του ομάδα
πάνω στο ηλιόλουστο ιστιοφόρο
αλλά εδώ πέρα μόνη μου.

Μέσα στο σιωπηλό δάσος, Μαξ Ζακόμπ

Γλυπτό: Peter and Sue Hill

 

Μέσα στο σιωπηλό δάσος

«Μέσα στο σιωπηλό δάσος, δεν ήρθε ακόμα η νύχτα και η θύελλα της θλίψης δεν έχει προσβάλει ακόμα τα φύλλα. Μέσα στο σιωπηλό δάσος όπου οι Δρυάδες έχουνε φύγει, οι Δρυάδες δε θα ξανάρθουνε πια.

Μέσα στο σιωπηλό δάσος, το ρυάκι δεν έχει πια κύματα, μια κι ο χείμαρρος κυλάει χωρίς νερό σχεδόν και γυρίζει.

Μέσα στο σιωπηλό δάσος, υπάρχει ένα δέντρο μαύρο σαν το μαύρο, και πίσω από το δέντρο υπάρχει ένας θάμνος που έχει τη μορφή κεφαλιού και που φλέγεται, και που φλέγεται από αιμάτινες και χρυσές φλόγες.

Ο Ψαράς, Λι Γιου/ Λι Χουζ Χου

photo: μωβ κιμωλία

Ο Ψαράς

Αφρισμένες παλίρροιες σαν νιφάδες
χασομερούν
Δαμασκηνιές παραταγμένες ανθίζουν σιωπηλά
Ένα μπουκάλι κρασί και το ψάρεμα
Ποιος σ΄αυτό τον κόσμο μετριέται μαζί μου;

Μάτια Ανάποδα- 7, Χριστιάνα Αβρααμίδου

Julien Pacaud, 66 Πολαρόιντ που δεν υπήρξαν ποτέ-1

7

Άκουσα να λένε,
πως παίζουν οι τολμηροί τη ζωή τους κορώνα -γράμματα.

Αποφάσισα να το κάνω και εγώ,  

να δω επιτέλους,

αν επιφέρει κάτι.

 

Μια μέρα πριν να μείνω, Juan Vicente Piqueras

Μια μέρα πριν να μείνω

Όλα είναι έτοιμα: η βαλίτσα,
τα πουκάμισα, οι χάρτες, η φρούδα ελπίδα.
Τινάζω τη σκόνη απ’ τα βλέφαρά μου.
Στο πέτο έβαλα
το ρόδο των ανέμων.
Όλα είναι έτοιμα: η θάλασσα, ο αέρας, ο άτλαντας.