CUARTA POESÍA VERTICAL
24.
Εάν γνωρίζαμε το σημείο όπου θα έσπαγε κάτι,
όπου θα κοβότανε το νήμα των φιλιών
όπου ένα βλέμμα θα έπαυε να συναντιέται μ’ ένα άλλο βλέμμα,
όπου η καρδιά θα έδινε ένα σάλτο προς άλλο τόπο,
θα μπορούσαμε να βάλουμε ένα άλλο σημείο πάνω στο σημείο αυτό
ή τουλάχιστον θα του κρατούσαμε συντροφιά καθώς θα τσακιζόταν.
όπου θα κοβότανε το νήμα των φιλιών
όπου ένα βλέμμα θα έπαυε να συναντιέται μ’ ένα άλλο βλέμμα,
όπου η καρδιά θα έδινε ένα σάλτο προς άλλο τόπο,
θα μπορούσαμε να βάλουμε ένα άλλο σημείο πάνω στο σημείο αυτό
ή τουλάχιστον θα του κρατούσαμε συντροφιά καθώς θα τσακιζόταν.
Εάν γνωρίζαμε το σημείο όπου κάτι
θα γινότανε ένα με κάτι άλλο,
όπου η έρημος θα συναντούσε τη βροχή,
όπου η αγκαλιά θα αγγιχτεί με τη ζωή,
όπου ο θάνατος μου θα ζύγωνε στον δικό σου,
θα μπορούσαμε να ξετυλίξουμε το σημείο αυτό σαν μια σερπαντίνα
ή τουλάχιστον να του τραγουδήσουμε μέχρι να πεθάνουμε.
Εάν ξέραμε το σημείο όπου κάτι θα είναι πάντα κάτι,
όπου το οστό δεν θα λησμονά τη σάρκα,
όπου η πηγή είναι μητέρα μιας άλλης πηγής,
όπου το παρελθόν ποτέ δεν θα ‘ναι παρελθόν,
θα μπορούσαμε ν’ αφήσουμε μονάχα το σημείο αυτό
και να σβήσουμε όλα τα άλλα
ή να το φυλάξουμε έστω
σε ένα μέρος πιο σίγουρο.
όπου η έρημος θα συναντούσε τη βροχή,
όπου η αγκαλιά θα αγγιχτεί με τη ζωή,
όπου ο θάνατος μου θα ζύγωνε στον δικό σου,
θα μπορούσαμε να ξετυλίξουμε το σημείο αυτό σαν μια σερπαντίνα
ή τουλάχιστον να του τραγουδήσουμε μέχρι να πεθάνουμε.
Εάν ξέραμε το σημείο όπου κάτι θα είναι πάντα κάτι,
όπου το οστό δεν θα λησμονά τη σάρκα,
όπου η πηγή είναι μητέρα μιας άλλης πηγής,
όπου το παρελθόν ποτέ δεν θα ‘ναι παρελθόν,
θα μπορούσαμε ν’ αφήσουμε μονάχα το σημείο αυτό
και να σβήσουμε όλα τα άλλα
ή να το φυλάξουμε έστω
σε ένα μέρος πιο σίγουρο.
Ρομπέρτο Χουαρός
(Μετάφραση:
Στέργιος Ντέρτσας)
