 |
| Thurston Hopkins, Street Games, 1954 |
Όταν ήμουν παιδί στη γειτονιά μου
Σε αυτές τις επαρχίες που τίποτα δεν κινείται
Όλα μου τα μπαλόνια ήταν σκασμένα
Δεν έκανα ποτέ πραγματικές διακοπές
Μόνος, πρόσωπο με πρόσωπο με τη θάλασσα
Όταν ο ρυθμός δίνει ρυθμό στην καρδιά
Και οι γλάροι κολυμπούν στον αέρα
Δεν ζήτησα τίποτα, δεν είχα τίποτα
Δεν έδωσα κάτι, δεν έλαβα τίποτα
Δεν έπαιξα ποτέ βώλους
Όταν ήμουν παιδί στη γειτονιά μου
Ήμουν καρφωμένος στην οικογένειά μου
Σαν μάρτυρας στο δεμάτι του
Δεν είχα βγει να περπατήσω
Μόνος, πρόσωπο με πρόσωπο με τον άνεμο
Διάβαζα το Μαρκήσιο ντε Σαντ
Και αγαπούσα ήδη τους καναπέδες
Οι νεράιδες ποτέ δεν ταξίδεψαν
Όταν ήμουν παιδί στη γειτονιά μου
Ζούσαν από τα οφέλη τους
Ήταν όλες σε συνδικάτα
Δεν είδα στ’ αστέρια
την άμαξα της Σταχτοπούτας
Η δικιά μου είχε ένα βρώμικο φόρεμα
Αλλά δεν είχε ούτε παντόφλες
Αλλά είχα ήδη την τύχη
Όταν ήμουν παιδί στη γειτονιά μου
να μη δίνω σημασία
σ’ αυτό που οι άλλοι σκέφτονται
Και δεν έχω δει στην Ιστορία
κάποιον πολεμιστή ή κάποιο βασιλιά
Διψασμένο να κυβερνήσει ή να δοξαστεί
Που να’ ναι πιο περήφανος από μένα
Δεν ζήτησα τίποτα, δεν είχα τίποτα
Αλλά έκανα ... αυτό που ήθελα ...
