Στὸν ποιητὴ ποὺ ἔγινε κριτικός μου, Κωστής Παλαμάς

Ὅ,τι κι ἂν κάμεις,
ὅπου νὰ δράμεις,
ἀπ᾿ ὅποιο γένος,
δικός μου ἢ ξένος,

τοῦ κάκου! Ἐμπρός σου
πάντα θὰ μ᾿ ἔχεις,
πίσω μου τρέχεις·
τὸ τρέξιμό σου
νὰ μὴν τὸ βιάζῃς
καὶ λαχανιάζεις.
Νὰ μὲ θυμᾶσαι,
τέτοιος ὁ νόμος:
ὁ πεζοδρόμος
μιᾶς ἔγνοιας θά ῾σαι
κ᾿ ἐγὼ μιᾶς χάρης
ὁ καβαλλάρης.

Οἱ πεντασύλλαβοι, 1925
Ἅπαντα, τόμ. Ζ´, σελ. 461

Στον ποιητή που έγινε κριτικός μου (σε μονοτονικό)

Ό,τι κι αν κάμεις

όπου να δράμεις

απ΄ όποιο γένος,

δικός μου ή ξένος,

του κάκου!Εμπρός σου
πάντα θὰ μ᾿ έχεις,
πίσω μου τρέχεις·
τὸ τρέξιμό σου
νὰ μην τὸ βιάζης
και λαχανιάζεις.
Νὰ μὲ θυμᾶσαι,  

τέτοιος ο νόμος:

ο πεζοδρόμος 

μιας έγνοιας θά ῾σαι

κ΄εγώ μιας χάρης 

ο καβαλάρης