Νεκρός ήμουν
Ζωντάνεψα ξανά
Δάκρυα όλη η ζωή μου
Έγινα το γέλιο
Κι όλα λόγω της αγάπης
όταν ήρθε
η εφήμερη ζωή μου
από τότε και μετά
έγινε πραγματικά αιώνια
Η αγάπη μού είπε
Όσο πρέπει
τρελλός δεν είσαι
στον οίκο ετούτο
δεν χωράς
Έτσι προσπάθησα
και έγινα τρελός,
τρελός αρκετά
για να βρεθώ σιδηροδέσμιος
Η αγάπη είπε
Όσο πρέπει
δεν είσαι μεθυσμένος
στα πλήθη ετούτα
να ταιριάζεις
Και πήγα
και ήπια κρασί
ήπια κρασί αρκετό
να ξεχειλίσει το μυαλό
με αβάσταχτη ελαφρότητα
Η αγάπη είπε
Ακόμα παραμένεις
υπερβολικά έξυπνος
με φαντασία γεμάτος
και με σκεπτικισμό
Έτσι προσπάθησα
κι έγινα ευκολόπιστος
και τότε έντρομος
απομακρύνθηκα γρήγορα
από όλα αυτά
Η αγάπη είπε
Είσαι ένα κερί
που ελκύει τους πάντες
που μαζεύει τον καθένα
γύρω σου
Άλλο πια δεν είμαι
ένα κερί που μοιράζει φως
πλήθη πια γύρω μου δεν έλκω
και σαν τον καπνό
έχω σκορπίσει πια ολούθε
Η αγάπη είπε
Είσαι ένας δάσκαλος
είσαι ένα κεφάλι
και για τους πάντες
είσαι ένας ηγέτης
Άλλο πια δεν είμαι
μήτε δάσκαλος
μήτε ηγέτης
μονάχα ένας υπηρέτης ταπεινός
των επιθυμιών σου
Η αγάπη είπε
Πάνω σου ήδη έχεις
φτερά ολόδικά σου
δεν θα σε δώσω εγώ
άλλα φτερώματα
Και τότε η καρδιά μου
στα δύο σχίστηκε
και ξεχείλισε
από ένα νέο φως
ολόγιομο με νέα ζωή
Τώρα μέχρι και οι ουρανοί
ευγνωμοσύνη τρέφουν
γιατί εξαιτίας της αγάπης
έφτασα να γίνω
εγώ ο φωτοδότης
