πριν και μετά τα βιβλία.
Σκύβοντας ως τα οστά σου πρέπει πρώτα να χαθείς
στο σκοτεινό δάσος του, να μην είσαι κανείς.
Να χαθείς και να χάσεις τους γιους και τις θυγατέρες
της πλάνης.
Γιατί ο λόγος έχει εξαντληθεί και τη θέση του πήρε
η φλυαρία: αυτό το σουλάτσο της γλώσσας.
Γιατί η λαλιά του ανθρώπου χόρτος χλωρός κι εξηράνθη.
Λοιπόν, όχι στην κίβδηλη,
την τιποτένια εικόνα που μισούμε.
Που όπως όλοι οι άθλιοι απόλυτα υιοθετήσαμε κι εμείς.
Γιατί η εύνοια μας έρανε με τα φλουριά της.
Όχι στο νόθο πια μωρό μου.
Καθώς πίσω απ’ τη μάσκα
τρέφουμε χίλιες μαϊμούδες.
Όχι στην πλαστογράφα εικόνα του θεάτρου.
Που με αθώα τάχα έπαρση
υψώναμε, σαν άσκηση της αρετής. (…)
Λοιπόν, όχι στην κίβδηλη,
την τιποτένια εικόνα που μισούμε.
Που όπως όλοι οι άθλιοι απόλυτα υιοθετήσαμε κι εμείς.
Γιατί η εύνοια μας έρανε με τα φλουριά της.
Όχι στο νόθο πια μωρό μου.
Καθώς πίσω απ’ τη μάσκα
τρέφουμε χίλιες μαϊμούδες.
Όχι στην πλαστογράφα εικόνα του θεάτρου.
Που με αθώα τάχα έπαρση
υψώναμε, σαν άσκηση της αρετής. (…)
