Descartes, Μαριάννα Πλιάκου

 Descartes

Ποστάρω επιμελώς.
Στήνω τους τένοντες και τις αρθρώσεις –
φωτογραφίες,
σπάνια ρήματα, ανέκδοτα ποιήματα,
πολυσυλλαβικά επίθετα σε δόσεις.
Φτιάχνω το δικό μου τέρας του Φράνκενσταϊν,
το ταΐζω ό,τι βρω.

Κυριακή πρωί, Παναγιώτης Μπενέας

Lorette à la tasse de café (Λεπτομέρεια), Henri Matisse, 1917

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΙ

 

Ξύπνησα

νωρίτερα πολύ απ’ το Αναμενόμενο

 

και επί ώρες αργοκίνητες αιωριζόμουν

πάνω απ’ το ψυχοφθόρο πάλι χάσμα

μεταξύ της προσμονής και άφιξής σου

 

έτριψα ευλαβικά τα στερεότυπα

πρωτάκουστο να σε δεξιωθεί

το τίποτα καινούριο

Στιγμιότυπο, Λένα Παππά

Μητέρα, Joaquin Sorolla, 1895

Κάθησε εκεί πρόσεχε 

μη χύσεις το γάλα σου.

Μαμά γιατί το γάλα είναι άσπρο

πότε θα μου πάρεις ένα ποδήλατο

πού πάει ο ήλιος όταν δύσει

ποιος ανάβει τα άστρα

πεθαίνουν οι κούκλες;

Άτιτλο (Οι καθρέφτες μάς κούρασαν...), Μυρτώ Αναγνωστοπούλου

Οι καθρέφτες μάς κούρασαν

Προσπαθήσαμε να τους σπάσουμε
Μα γίναμε κομμάτια

Σκόρπια είδωλα
Σε λάθος θέσεις

Βουνά σάς χαιρετώ, Μίκης Θεοδωράκης

 

Βουνά, βουνά σάς χαιρετώ
φεύγω για μακριά
για ταξίδι μεγάλο δίχως πηγαιμό
δίχως γυρισμό.
Βουνά, βουνά σας χαιρετώ
φεύγω για μακριά.

Δεν κιότεψα, δεν λύγισα
και τη ζωή αψήφησα.

Ομήρου Οδύσσεια, 9η ENOTHTA: ε 311-420/282-381- Φύλλο εργασίας

Ενοχή, Γιάννης Βαρβέρης

Φωτογραφία: Μωβ κιμωλία

 

Ενοχή

Πόσο κίτρινος είναι ο ήλιος

που μας κοροϊδεύει.

Πόσο ιδανικοί εμείς αναλύοντας

τις ακτίνες του.

Πόσο επαίσχυντα ωραίοι

όταν τραβάμε το σύρτη.

Και μένουμε άφωτοι − 

ο ένας απέναντι στον άλλον.

Το υπερφίαλο λάθος, Βάσκο Πόπα

Το υπερφίαλο λάθος

Ήταν κάποτε ένα λάθος
Τόσο αστείο τόσο μικρό
Που είδηση δε θα τό ’παιρνε κανείς

Το ίδιο δεν ήθελε τον εαυτό του
Ούτε να τον βλέπει ούτε να τον ακούει

Και τι δεν σοφίστηκε
Μπας κι αποδείξει
Πως κατά βάθος δεν υπάρχει

Συνομιλία με την πέτρα, Βισουάβα Σιμπόρσκα

 I Lock my Door Upon Myself, Fernand Khnopff,1891

Συνομιλία με την πέτρα


Χτυπώ την πόρτα της πέτρας.
-Εγώ είμαι, άσε με να μπω.
Θέλω να μπω στο εσωτερικό σου,
να κοιτάξω τριγύρω,
να σε αναπνεύσω σαν αναπνοή.

-Φύγε, λέει η πέτρα.
-Είμαι ερμητικά κλειστή.
Ακόμα και θρυμματισμένες σε κομμάτια
θα είμαστε ερμητικά κλειστές.
Ακόμα και τριμμένες σε άμμο
δεν θ' αφήσουμε κανένα να μπει.

Όλα, Βισουάβα Σιμπόρσκα

Snow Storm - Steam-Boat off a Harbour’s Mouth, J.M. William Turner, 1842

 

Όλα-

λέξη ξιπασμένη, γεμάτη αλαζονεία.

θα έπρεπε να γράφεται σε εισαγωγικά.

Παριστάνει πως τίποτα δεν παραλείπει,

πως συγκεντρώνει, περιλαμβάνει, περιέχει και κατέχει.